Księga Przysłów 14. „Jest droga, która wydaje się słuszna, lecz końcem jej jest droga do śmierci” (UBG)

Księga Przysłów 14: tekst

Księga Przysłów 14:1

 Mądra  kobieta buduje swój dom, a  głupia  burzy go własnymi rękami.

Księga Przysłów 14:2

 Kto postępuje  w sposób prawy, boi się PANA,  a  przewrotny na swoich drogach gardzi nim.

Księga Przysłów 14:3

W  ustach  głupiego jest rózga pychy,  a  mądrych strzegą ich wargi.

Księga Przysłów 14:4

Gdzie nie ma wołów, żłób jest  pusty ,  lecz  dzięki sile wołów mnoży się obfitość zboża.

Księga Przysłów 14:5

 Wierny świadek nie kłamie, a fałszywy świadek mówi kłamstwa. 

Księga Przysłów 14:6

Szyderca szuka mądrości, a nie znajduje, lecz rozumnemu wiedza przychodzi łatwo.

Księga Przysłów 14:7

Odsuń się od głupiego, gdyż nie znajdziesz u niego warg rozumnych.

Księga Przysłów 14:8

Mądrość roztropnego to poznanie swojej drogi, a głupotą głupich jest oszustwo.

Księga Przysłów 14:9

Głupcy szydzą z grzechu, a u prawych jest przychylność.

Księga Przysłów 14:10

Serce zna własną gorycz, a obcy nie wtrąca się w jego radość.

Księga Przysłów 14:11

Dom niegodziwych będzie zgładzony, a mieszkanie prawych zakwitnie.

Księga Przysłów 14:12

Jest droga, która człowiekowi wydaje się słuszna, lecz końcem jej jest droga do śmierci.

Księga Przysłów 14:13

Nawet w śmiechu serce boleje, a końcem takiej wesołości jest smutek.

Księga Przysłów 14:14

Serce odstępcy nasyci się jego drogami, a dobry człowiek – swoimi.

Księga Przysłów 14:15

Prosty wierzy każdemu słowu, a roztropny zważa na swoje kroki.

Księga Przysłów 14:16

Mądry boi się i odwraca się od zła, ale głupi w swym szaleństwie jest pewny siebie.

Księga Przysłów 14:17

Człowiek porywczy popełnia głupstwa, a podstępny jest znienawidzony.

Księga Przysłów 14:18

Prości ludzie dziedziczą głupotę, a roztropni są koronowani wiedzą.

Księga Przysłów 14:19

Źli kłaniają się przed dobrymi, a niegodziwi u bram sprawiedliwego.

Księga Przysłów 14:20

Ubogi jest znienawidzony nawet przez swego bliźniego, a bogaty ma wielu przyjaciół.

Księga Przysłów 14:21

Kto gardzi swym bliźnim, ten grzeszy, a kto lituje się nad ubogimi, jest błogosławiony.

Księga Przysłów 14:22

Czyż nie błądzą ci, którzy obmyślają zło? Ale miłosierdzie i prawda są z tymi, którzy obmyślają dobro.

Księga Przysłów 14:23

Każda praca przynosi pożytek, a puste słowa prowadzą do nędzy.

Księga Przysłów 14:24

Koroną mądrych jest ich bogactwo, ale głupota głupich pozostaje głupotą.

Księga Przysłów 14:25

Prawdomówny świadek ocala dusze, a fałszywy mówi kłamstwa.

Księga Przysłów 14:26

W bojaźni PANA jest mocne zaufanie, a jego synowie będą mieć ucieczkę.

Księga Przysłów 14:27

Bojaźń PANA jest źródłem życia, by uniknąć sideł śmierci.

Księga Przysłów 14:28

Liczny lud to chwała króla, a brak ludu to zguba władcy.

Księga Przysłów 14:29

Nieskory do gniewu jest bardzo roztropny, lecz porywczy wywyższa głupotę.

Księga Przysłów 14:30

Zdrowe serce jest życiem ciała, a zazdrość jest zgnilizną kości.

Księga Przysłów 14:31

Kto gnębi ubogiego, uwłacza jego Stwórcy, a czci go ten, kto lituje się nad ubogim.

Księga Przysłów 14:31

Księga Przysłów 14:32

Niegodziwy zostaje wygnany z powodu swojego zła, a sprawiedliwy ma nadzieję nawet w czasie swojej śmierci.

Księga Przysłów 14:33

Mądrość spoczywa w sercu rozumnego, a co jest w sercu głupich, wychodzi na jaw.

Księga Przysłów 14:34

 Sprawiedliwość wywyższa naród, a grzech jest hańbą narodów.

Księga Przysłów 14:35

Król jest przychylny dla roztropnego sługi, lecz gniewa się na tego, który przynosi hańbę.