Spis treści
Księga Przysłów 17: tekst
Księga Przysłów 17:1
Lepszy jest kęs suchego chleba, a przy tym spokój, niż dom pełen bydła ofiarnego z kłótnią.
Księga Przysłów 17:2
Sługa roztropny będzie panował nad synem, który przynosi hańbę, i wraz z jego braćmi będzie miał udział w dziedzictwie.
Księga Przysłów 17:3
Tygiel dla srebra, piec dla złota, ale serca bada PAN.
Księga Przysłów 17:4
Zły zważa na wargi fałszywe, a kłamca słucha przewrotnego języka .
Księga Przysłów 17:5
Kto naśmiewa się z ubogiego, uwłacza jego Stwórcy, a kto się cieszy z nieszczęścia, nie uniknie kary.
Księga Przysłów 17:6
Koroną starców są synowie synów, a chlubą synów są ich ojcowie.
Księga Przysłów 17:7
Poważna mowa nie przystoi głupiemu, tym mniej kłamliwe usta dostojnikowi.
Księga Przysłów 17:8
Dar jest jak drogocenny kamień w oczach tego, kto go posiada; gdziekolwiek z nim zmierza, ma powodzenie.
Księga Przysłów 17:9
Kto kryje grzech, szuka miłości, a kto wyjawia sprawę, rozdziela przyjaciół.
Księga Przysłów 17:10
Nagana lepiej działa na rozumnego niż sto razów na głupiego.
Księga Przysłów 17:11
Zły szuka jedynie buntu; dlatego zostanie wysłany przeciw niemu okrutny posłaniec.
Księga Przysłów 17:12
Lepiej człowiekowi spotkać się z niedźwiedzicą, której zabrano młode, niż z głupim w jego głupocie.
Księga Przysłów 17:13
Kto odpłaca złem za dobro, temu zło z domu nie ustąpi.
Księga Przysłów 17:14
Kto zaczyna kłótnię, jest jak ten, co puszcza wodę; dlatego zaniechaj sporu, zanim wybuchnie.
Księga Przysłów 17:15
Kto usprawiedliwia niegodziwego i kto potępia sprawiedliwego, obaj budzą odrazę w PANU.
Księga Przysłów 17:16
Na cóż w ręku głupiego pieniądze, by zdobyć mądrość, skoro nie ma rozumu?
Księga Przysłów 17:17
Przyjaciel kocha w każdym czasie, a brat rodzi się w nieszczęściu.
Księga Przysłów 17:18
Nierozumny człowiek daje porękę i ręczy na oczach przyjaciela.
Księga Przysłów 17:19
Kto kocha grzech, kocha spór, a kto podwyższa swoją bramę, szuka zagłady.
Księga Przysłów 17:20
Przewrotny w sercu nie znajduje dobra, a kto ma przewrotny język, wpadnie w zło.
Księga Przysłów 17:21
Kto spłodzi głupca, zrobi to na swój smutek, a ojciec głupiego nie doznaje radości.
Księga Przysłów 17:22
Wesołe serce działa dobrze jak lekarstwo, a przygnębiony duch wysusza kości.
Księga Przysłów 17:23
Niegodziwy bierze dar z zanadrza, aby wypaczać ścieżki sądu.
Księga Przysłów 17:24
Mądrość jest przed obliczem rozumnego, a oczy głupca są aż na krańcu ziemi.
Księga Przysłów 17:25
Głupi syn jest zmartwieniem dla ojca i goryczą dla rodzicielki.
Księga Przysłów 17:26
Zaprawdę to niedobrze wymierzyć karę sprawiedliwemu ani bić władców za prawość.
Księga Przysłów 17:27
Kto ma wiedzę, powściąga swoje słowa, człowiek roztropny jest zacnego ducha.
Księga Przysłów 17:28
Nawet głupi, gdy milczy, uchodzi za mądrego, a kto zamyka swoje wargi – za rozumnego.
przekład: Uwspółcześniona Biblia Gdańska
więcej o Biblii Gdańskiej tutaj
