Papież Paweł I porównuje władcę Franków do Mojżesza

Historia połączyła losy króla Franków, Pepina Krótkiego, oraz papieża Pawła I (świętego Kościoła katolickiego; papież w latach 757-767). To właśnie król był pośrednikiem między Pawłem a Dezyderiuszem (królem Longobardów), który najechał Państwo Kościelne (wraz z Bizancjum). Papież protestował przeciw ikonoklazmowi (ruchowi religijnemu, który sprzeciwiał się kultowi obrazów i wizerunków) we wschodniej części Cesarstwa. Wielu mnichów musiało uciekać, aby znaleźć schronienie w Rzymie. Papież pozostał wierny władcy. W liście napisanym w latach 60. VIII wieku porównuje on władcę do Mojżesza.

Kiedy przypominamy sobie historie zawarte w Bożych pismach i rozważamy zasługi różnych wybranych przez Boga, oraz dokonujemy porównań twojej, natchnionej przez Boga gorliwości, zdajemy sobie sprawę, że ty, nasz wybitny syn i duchowy współojciec, objawiłeś się w tych dniach jako nowy Mojżesz. To jemu boski majestat nakazał wybawić lud Izraela z ucisku tych, którzy go prześladowali, podczas gdy ty, wspaniały i wybitny królu, zostałeś natchniony przez Boga, aby uwolnić święty, powszechny, katolicki i apostolski Kościół Boży. Przez niego Bóg dał narodowi hebrajskiemu przykazania na Górze Synaj i sprawił, że zajaśniał światłem własnej chwały.

Już po śmierci papieża Pawła I nastał kryzys. Dezyderiusz, wykorzystując zamieszanie, próbował osadzić mnicha o imieniu Filip na tronie papieskim. Ten jednak nie zyskał poparcia i ostatecznie wrócił do klasztoru, z którego pojmał go władca, tym samym nie zapisując się w historii.

źródło listu: Codex Epistolaris Carolinus: Letters from the Popes to the Frankish Rulers; tłum. Richard Price; 2021 r., s. 219