Królestwo Izraela – przeszłość i przyszłość

Pochodzenie, historia i los narodu izraelskiego muszą być zrozumiane, zanim możliwe będzie pojęcie cudownych rzeczy widzianych w wizji przez Ezechiela. W tym przypadku, wystarczy zaprezentowanie bardzo skondensowanego spojrzenia; bowiem charakter tego traktatu wyklucza czegoś na wzór pełnej ekspozycji tego tematu, czego należy szukać w innych publikacjach. ¹

Około trzy tysiące lat temu naród izraelski był wspólnotą niewolników w Egipcie, z którego zostali zabrani ręką Boga i zasadzeni w ziemi „mlekiem i miodem płynącej”. Ich wyzwolenie dokonało się, a towarzyszyły mu „potężne znaki i cuda”: tak, aby o historii tego ludu od samego początku można było powiedzieć, że była naprawdę niezwykła. Izraelici nie byli tacy jak pozostałe narody. Poganie konstytuowali się w ciała polityczne i charakteryzowali się różnorodnością rządów, które ewoluowały głównie z „ich własnego umysłu”.

Inaczej było z narodem izraelskim. On nie uformował sobie własnego państwa: uczynił to Bóg. Nie stworzyli swoich własnych praw, ale Bóg dał im ustawy i sądy „przez posługę aniołów”. Oto one, pochodzące z Boskiego źródła, naznaczają narodową organizację charakterem całkowicie odmiennym od tego innych części ludzkiej rodziny. Takie prawa nie zostały nigdy opracowane dla żadnego ludu. Nie tylko dotyczą każdego ekonomicznego i społecznego aspektu życia, ale obejmują wszystkie potrzebne regulacje dotyczące wyżywienia, kultu, przedsięwzięć wojennych, względów sanitarnych i medycyny. Każda ewentualność i każda potrzeba została zaspokojona przez Tego, który ogłosił siebie ich Ojcem, i tego, który zapisał, że są oni Mu świadkami (Izajasza 43:10).

Niechaj każdy przestudiuje wyposażenie na potrzeby kultu sprawowanego przez Izraelitów i związane z nim obrzędy, a także zapewnienie odpowiednich budynków w związku z tym kultem; najpierw przy budowie namiotu używanego podczas wyprawy przez pustynię, a potem przy wznoszeniu bardziej trwałego budynku, kiedy plemiona odpoczywały w „ziemi obiecanej”. Niech każdy zobaczy, jak Bóg troszczył się o najdrobniejsze szczegóły i udzielał instrukcji w sprawach, które mogły wielu wydawać się błahe. Warto zwrócić uwagę na to, jak dokładnie określono wielkość, wagę i rozmieszczenie wszystkich materiałów, z których składa się przybytek, jak podano „wzór” jego budowy i jak wymieniono materiały w jego dokładnym odpowiedniku (Wyjścia 25:9-40; Wyjścia 31:3-6).

Niech zostanie zauważone, jak to samo zostało powtórzone, kiedy była budowana Świątynia (zwana Świątynią Salomona). Ona również była budowana według Bożego wzoru. Dawid otrzymał projekt od Boga (1 Kronik 28:11-12); i tak jak w przypadku przybytku, materiały na jej zbudowanie zostały dostarczone za sprawą „złupienia” Egipcjan po ich osądzeniu, tak w przypadku Świątyni złoto i srebro, a także inne niezbędne materiały zostały dostarczone poprzez podporządkowane okolicznych narodów przez Boga (1 Kronik 18:7-11; 1 Kronik 29:10-16). Salomon również nie został pozostawiony sam sobie ze swymi własnymi umiejętności, ale został wzmocniony daną przez Boga mądrością w zakresie prac budowlanych.

Niech więc każdy przestudiuje proroctwa, które mówią o przyszłości Izraelitów, a pozna pełną analogię do tych dwóch przypadków. Ta przyszłość w każdym punkcie przewyższy ich przeszłość. Ich narodowa i polityczna władza na ziemi zrewolucjonizuje świat. Staną na czele po wielu wiekach bycia poddani poganom (Powtórzonego Prawa 28:13-44; Kapłańska 26:44). W owym czasie Jerozolima stanie się „tronem Pana” (Jeremiasza 3:17) i ośrodkiem władzy, w którym będą kształtowane i regulowane wszystkie społeczne i religijne kwestie ludzkości.

Przywrócenie Izraela to nie jest kwestia opinii; jest to prawda potwierdzona przez Boga. Każdy człowiek, który wierzy, że Biblia jest natchniona, który rozumie znaczenie słów, który dysponuje właściwym rozeznaniem i który jest uczciwy, koniecznie zgodzi się z tą sugestią, że dzieci Izraela zostaną przywrócone do ziemi ich ojców pod Bożym kierownictwem i łaską. Nie poprzestanie na tym i przyzna, że jedyną nadzieją na pomyślność i pokój dla całego rodzaju ludzkiego jest „okazanie wierności Jakubowi i łaski Abrahamowi, obiecanych ojcom Izraela od dawnych czasów” (Micheasza 7:20).

Ustrój państwa żydowskiego był w czasach najwyższej chwały doskonałym wzorem dobrego rządu, dobrobytu społecznego i porządku religijnego – rządu, pod którym najwyższy dobrobyt narodu mógł być zapewniony i w którym państwo i religia doskonale połączyły się, ręką w rękę sprawując królewską władzę w tym właśnie celu. Brakowało dwóch elementów mających na celu zapewnienie dobra. Rzeczy ustanowione pod władaniem Mojżesza, Dawida i Salomona były tymczasowe i ograniczone. Królestwo, pomimo całego swojego piękna, nie przetrwało. I choć prawdą jest, że światło zorganizowanego przez Boga żydowskiego narodu oświecało do pewnego stopnia otaczający go mrok, przenikając nawet do narodów nie-żydowskich, które, słysząc o mądrości Salomona, przybywały z krańców ziemi, aby pić ze strumienia wody żywej, jednak system rządów nie został zastosowany na całym świecie.

Ta przypominająca meteor iskra danej przez Boga mądrości była zaledwie przedsmakiem dobrych rzeczy, które mają nadejść, a które będą trwać wiecznie. To, co wydarzyło się za dni Salomona, powtórzy się w blasku i doskonałości w dniu przyszłej chwały Izraela. Przedsmak był jedynie przygotowaniem ludzkiego pragnienia lepszego stanu rzeczy niż dotychczas. Właśnie wtedy, kiedy człowiek udowodnił, że jego własne rządy prowadzą do porażki, kiedy jego oczy zaczynają otwierać się na fakt, że wszystkie ludzkie środki mające na celu zaradzenie istniejącemu złu są nieskuteczne, wtedy nowy porządek, z góry zaplanowany przez Boga, jest przygotowany do zajęcia miejsca na scenie w procesie odbudowy upadłego przybytku Dawida.