Ezechiela 40: Miejsce przyszłej świątyni

Nie powinno być wątpliwości, gdzie ma stanąć ta niezwykła budowla widziany przez Ezechiela. Werset 2. informuje nas, że „w widzeniach Elohim” ¹ „przywiódł mnie do ziemi Izraela”.

To określa w ogólny sposób obszar, do którego prorok został przywiedziony. Werset 1. podaje bardziej szczegółowe informacje. Ezechiel mówi, że został wzięty „tam”, to jest do „miasta, które zostało zburzone”, tj. do Jerozolimy, jak wskazuje kontekst. Te dwa zdania są podane w jakimś celu, a kolejność, którą dostrzegamy w relacji, nie jest bez celu. Z wersetu 1. dowiadujemy się, że Ezechiel został wzięty do tego samego miasta, które niegdyś było centrum żydowskiej władzy. Z wersetu 2. wiemy, jak i w jaki sposób Ezechiel został zabrany do budowli, który zobaczył. Najpierw został postawiony „na bardzo wysokiej górze” w pewnej odległości od miejsca, do którego został później przeniesiony. Z tego miejsca spoczynku widzi nowy i obszerny budynek, stojący na starożytnym miejscu Jerozolimy, tj. na wzgórzu Syjon. Ta budowla wygląda jak „budowa miasta”, ale nie jest to miasto w przyjętym znaczeniu tego terminu. Jednak jest to miasto – a wręcz miasto „Elohim”. W obrębie jego murów zbiera się na modlitwę i uwielbienie to ogromne zgromadzenie ludzi, którym Jahwe błogosławi. To „Święte Miasto”: podczas gdy obszar pospolity i komercyjny centrum władzy znajduje się jakieś trzydzieści mil na południe.

Nie brakuje takich, którzy kwestionują taki wniosek i którzy interpretowaliby proroctwo tak, aby ulokować część komercyjną na prastarym wzgórzu Syjon, a także takich, którzy w związku z tym sądzą, że sama Świątynia zostanie zbudowana aż na północy.

Taki wniosek jest całkowicie niedopuszczalny na podstawie wszystkich przesłanek. Boże „Święte wzgórze Syjonu” (Psalm 2:6) nigdy nie stanie się „pospolitą częścią miasta” (Ezechiela 48:15). Syjon i Świątynia są wspomniane w proroctwie jako miejsce, gdzie Jehowa objawi swoją obecność; dlatego Świątynia zostanie wzniesiona na Górze Syjon. Mówią o tym następujące świadczą:

(13) PAN bowiem wybrał Syjon i upodobał go sobie na mieszkanie:
(14) To będzie mój odpoczynek aż na wieki; tu będę mieszkał, bo go sobie upodobałem (Psalm 132:13-14)

Tutaj Bóg wyraźnie oświadcza, że będzie mieszkał na Syjonie. A Syjon to ogólny termin oznaczający miejsce Jerozolimy. Użyty w tym ogólnym znaczeniu obejmuje „twierdzę Syjon”, „miasta Dawida”, „górę Moria” i wszystko inne, cokolwiek odnosi się wzniesienia, na którym stoi Jerozolima. Porównaj zacytowane powyżej świadectwo Dawida z tym Ezechiela, dotyczącym budynku widzianego przez niego w wizji:

A oto chwała Boga Izraela przybyła od wschodu (…) weszła do domu przez bramę wschodnią; I usłyszałem, jak ktoś mówił do mnie z domu. (…) I powiedział do mnie: Synu człowieczy, oto miejsce mojego tronu i miejsce dla moich stóp, gdzie będę mieszkać pośród synów Izraela na wieki (Ezechiela 43:2-4; Ezechiela 43:6-7)

W świetle takich świadectw nie mamy trudności z ustaleniem lokalizacji budowli opisanej przez Ezechiela. Dawid oświadcza, że mieszkaniem, tronem i miejscem zamieszkania Boga ma być Góra Syjon. Ezechiel świadczy, że Bóg będzie mieszkał i panował w budowli, która była widziana przez niego w wizji. Zatem góra Syjon pięknie „położona na północnych krańcach” jest nie tylko „miastem wielkiego Króla, ale także miejsce domu, gdzie Bóg sprawi, iż zamieszka jego imię.

Potwierdzą to liczne świadectwa, być może nie wszystkie w sposób bezpośredni, jak te już zacytowane, ale w związku z wydarzeniami dotyczącymi tematu. Na przykład, kiedy Izrael zostaje przywrócony do Bożej łaski, zostaje on zaprezentowany Jehowie w miejscu, gdzie On zechce umieścić swoje imię, tj. na górze Syjon.

W tym czasie będzie przyniesiony dar PANU zastępów od ludu rozszarpanego i splądrowanego, od ludu budzącego grozę, odkąd istnieje aż do dziś, od narodu do szczętu zdeptanego, którego ziemię rozrywały rzeki, na miejsce imienia PANA zastępów, na górę Syjon (Izajasza 18:7)

Tutaj miejsce imienia Pana Zastępów i góry Syjon są identyczne w proroctwie dni ostatnich o przedstawieniu Jehowie Izraela w dniach ostatnich przez kupców Tarszisz. Ta prezentacja odbywa się niejako w głównej siedzibie Królestwa, z której wywodzi się cała administracja. Dlatego prorok Micheasz zaświadcza, że „prawo wyjdzie z Syjonu, a słowo Pana z Jerozolimy”.

Zarówno Ezechiel, jak i Zachariasza świadczą, że w czasie odkupienia Izraela wypłynie rzeka o niezwykłych właściwościach. Jeden mówi, że wychodzi ona „z Jerozolimy”, a drugi, że wychodzi z budynku opisanego w ostatnich dziewięciu rozdziałach proroctwa Ezechiela. Najwidoczniej mówią oni o jednym miejscu (Ezechiela 47:1-14 oraz Zachariasza 13:1 i Zachariasza 14:3-8).

Jeremiasz ostatecznie odrzuca pogląd, że budowla chwały Jehowy zostanie wzniesiona na wzgórzu Samarii. Zaświadcza:

W tym czasie, mówi PAN, będę Bogiem wszystkich rodów Izraela, a one będą moim ludem. (…) Nastanie bowiem dzień, kiedy stróże będą wołać na górze Efraim: Wstańcie, wejdźmy na Syjon do PANA, swego Boga (Jeremiasza 31:1-6)

Nie byłoby oczywiście konieczności, aby Efraimici udali się do Syjon do Pana, ich Boga, gdyby imię Jehowy zostało umieszczone na jakimś wzgórzu Samarii. Budowla widziana przez Ezechiela musi być więc zbudowana w Jerozolimie albo w pewnej odległości od niej. Opis podziału Świętego działu ziemi wymagałby tego. Według tych opisów lokalizacja Świątyni, jeśli nie w miejscu Jerozolimy, wypadałaby gdzieś w okolicach Samarii. Jednak jest to niemożliwe w świetle świadectwa Jeremiasza, który przedstawia Samarytan szukających Boga na Syjonie. Konstrukcja widziana przez Ezechiela nie była budynkiem wzniesionym w pewnej odległości od Jerozolimy, ale budowlą stojącą na samym miejscu Jerozolimy.

Bardzo wysoka góra

Chociaż powiedziane jest, że Ezechiel został zabrany do Jerozolimy, oświadczono też, że został postawiony na „bardzo wysokiej górze”. Obecnie Syjon, na którym stoi Jerozolima, nie jest wysoką górą; ani nie jest najwyższą górą w Judei. Na pierwszy rzut oka to stwierdzenie może sugerować, że Ezechielowi w wizji dane było odwiedzić jakąś inną część ziemi izraelskiej i że budowla, którą widział, znajdowała się na jakimś innym wzgórzu niż to Syjonu. Należy jednak pamiętać, że słowo „góra” miewa czasem w Piśmie Świętym szersze znaczenie niż pojedyncze wzgórze, a mianowicie „górski kraj”. Na przykład: Edomici mieszkali na „Górze Seir”. Ale Góra Seir jest rozległym pasmem wzgórz, co może zobaczyć każdy, kto zajrzy do mapy Ks. Wyjścia. Fakt ten potwierdza również następujące proroctwo:

I zamienię górę Seir w wielkie spustoszenie (…) Jej góry napełnię jej zabitymi. Na twoich pagórkach, na twoich dolinach i we wszystkich twoich strumieniach padną pobici mieczem. (Ezechiela 35:7-8)

Oto kilka pagórków w jednej górze. A Mojżesz, śpiewając chwale Pana, mówi:

Wprowadzisz go (Izraela) i zasadzisz na górze twego dziedzictwa, na miejscu, PANIE, które uczyniłeś swoim mieszkaniem (Wyjścia 15:17)

A więc ludzie przyprowadzeni z Egiptu nie mogli zamieszkiwać na jednym wzgórzu. Najwyraźniej góra w tym wypadku ma szersze znaczenie, a Dawid, mówiąc o tym, co Bóg uczynił, powiedział:

I przyprowadził ich (Izrael) do swej świętej granicy; do góry, którą nabyła jego prawica (Psalm 78:54)

Tutaj ponownie słowo „góra” jest użyte w szerokim i wszechstronnym znaczeniu. Świadectwa te prowadzą do wniosku, że Ezechiel został zaprowadzony w bezpośrednie sąsiedztwo Jerozolimy, chociaż Jerozolima i jej podmiejskie terytoria nie mogą być nazywane z geograficznego punktu widzenia „wysoką górą”.

Ezechiel twierdzi jednak, że został postawiony na „bardzo wysokiej górze”. Wskazuje to na fakt, że chociaż Jerozolima i otaczające ją skupisko pagórków nie są obecnie najwyższą częścią Palestyny, przeznaczone jest im takim być. W przeszłości w tej części ziemi miały miejsce znaczące zmiany ² , a inne bardziej niezwykłe są w przygotowaniu. Prorok Zachariasz, prorokując o czasie, kiedy „Pan będzie królem nad całą ziemią”, mówi:

Cała ziemia zamieni się w równinę (tj. Ha-Arawa) od Geba aż do Rimmon, na południe od Jerozolimy. Będzie wywyższona (…) (Zachariasza 14:9-10)

Izajasz i Micheasz świadczą o tym samym:

Stanie się w dniach ostatecznych, że góra domu PANA będzie utwierdzona na szczycie gór i wywyższona ponad pagórki; i wszystkie narody popłyną do niej. I pójdzie wiele ludów, i powie: Chodźcie, wstąpmy na górę PANA, do domu Boga Jakuba; on będzie nas uczył swoich dróg, a my będziemy kroczyli jego ścieżkami (Izajasza 2:2-3; Micheasza 4:1-3)

Te proroctwa, kiedy zostaną spełnione, muszą sprawić, że Jerozolima i otaczające ją tereny znajdą się się na znacznie wyższym poziomie niż obecnie. W rzeczywistości znaczna część kraju zostanie dotknięta przez te zmiany. Od Geba do Bimmon jest spora odległość. Nie będąc w stanie podać dokładnych danych, napiszmy, że Geba znajduje się ponad siedem mil na północ od Jerozolimy, podczas gdy Rimmon około czterdziestu mil na południe. Ogólnie rzecz ujmując, obszar o powierzchni 50 mil kwadratowych zostanie podniesiony, a wraz z nim dno Morza Martwego; tym samym podnosząc jego wody do wymaganego poziomu dojdzie do połączenia drogą wodną z Morzem Śródziemnym (Ezechiela 47:10). Jerozolima położona na ziemi płaskiej niczym stół, będzie, przyjmując szerokie przyjęte znaczenie terminu, „górą Pana”, na którą i do której będą przybywać wszystkie ludy. Byłby to najwyższy punkt w ziemi Izraela, będąc „wywyższony ponad pagórkami”. Budowla widziana przez Ezechiela otaczałaby centralne wzniesienie tego płaskowyżu; ponieważ gdy został on postawiony „na bardzo wysokiej górze”, mógł zobaczyć w pewnej odległości od siebie coś, co wyglądało jak „budowa miasta”, a ta podobna do miasta budowla był na tej samej górze, na której stał Ezechiel. Z tego niepozornego wzniesienia nieopodal Jerozolimy został mu przedstawiony wstępny ogląd, zanim został zabrany do samej budowli.