Typologia biblijna: dowód na natchnienie Pisma Świętego

Wszystko bowiem, co przedtem napisano, ku naszej nauce napisano, abyśmy przez cierpliwość i pociechę z Pism mieli nadzieję (Rzymian 15:4; UBG)

Jeden z argumentów najsilniej potwierdzających prawdziwość i Boże pochodzenie Biblii można znaleźć w typach (por. typologia biblijna). Rozsądnie byłoby założyć, że Bóg zapewnił nieomylne nakreślenie tych rzeczy i wydarzeń, które zaplanował, zarysowując rzeczy przyszłe. To, co dotyczy w tej kwestii typu, musi także dotyczyć antytypu (wypełnienia typu – red.).

Dokładne wyjaśnienie tych drugich jest jest niezbędne, aby wykazać harmonię między obydwoma. Człowiek pozbawiony pomocy nie wiedziałby, co i jak napisać. Twierdzenie, że zapisanie wszystkiego, co Bóg zaplanował, zostało pozostawione przypadkowi, jest niemądre (…)

Zobacz także: Izaak i Józef – przykład typu i antytupu

Biblia rozpatrywana z punktu widzenia typów, jest rzeczywiście cudowną księgą. Typy biblijne we wszystkich swych elementach są nie do pomyślenia do tego stopnia, że człowiek nie jest w stanie stwierdzić, gdzie się zaczynają, a gdzie kończą. Bogactwo Biblii w tym zakresie odkrywamy z nawiązań, jakie apostołowie i ewangeliści czynią do różnych opowieści ze Starego Testamentu.

Na przykład: Adam jako figura Tego, który miał przyjść; potop jako rodzaj chrztu (zob. Piotra 3:21); Sara i Hagar jako przedstawicielki starego i nowego przymierza; Izrael wychodzący z Egiptu jako cień doświadczeń Mesjasza; Rachela opłakująca swoje dzieci jako rodzaj rzezi niewiniątek itd. Ci, którzy dostrzegają siłę tego, co opisaliśmy powyżej, trafnie doceniają wagę zaplanowania Pisma Świętego.