Świątynia Ezechiela: podsumowanie i wnioski

1. To, ze kiedy w przeszłości Bóg wybrał dla siebie naród, wyznaczył formę rządu i ustanowił kult, specjalnie zaprojektował i sprawił, że został zbudowany najpierw namiot, a następnie Świątynia związana z Jego ludem: ten pierwszy miał być używany podczas ich pobytu na pustyni; a ta druga, gdy w pokoju osiedlili w ziemi obiecanej.

2. To, że zaprojektował i ustalił wszystkie szczegóły obu budowli: dostarczył materiałów do ich budowy i obdarzył mądrością tych, którzy mieli formować budowle według podanego wzoru.

3. To, że Bóg wciąż ma cel w związku z tym ludem, to znaczy z narodem izraelskim, nad którym czuwa i uważa za „źrenicę swego oka”. Przywróci ich do ziemi ojców; odnowi ziemię; odbuduje miasto; na nowo zorganizuje lud jako naród i uczyni go najprzedniejszym ludem na całej powierzchni ziemi. Przywróci kult: obdarzy ich pokojem i obsypie błogosławieństwami, znacznie przewyższającymi te, które otrzymali w najbardziej pomyślnych dniach swego istnienia.

4. To, że wszystkie narody ziemi, wspólnie z Izraelem, będą uczestniczyć w błogosławieństwach tego wieku. Wszyscy rozradują się w chwale nowego porządku rzeczy, a każdy mieszkaniec ziemi, zarówno Żyd, jak i poganin, będą przestrzegać „prawa, które wychodzi z Syjonu i słowa Pana z Jerozolimy”.

5. To, że prawo, które wchodzi z Syjonu, pośród innych regulacji, będzie wymagało, aby wszystkie rodziny ziemi rok po roku przychodziły, by wielbić Pana Zastępów w Jerozolimie.

Logiczne wnioski z tych przesłanek są następujące:

a) To, że skoro Bóg tak drobiazgowo i tak szczegółowo określił naturę i budowę Świątyni i Przybytku w dniu rzeczy małych, to z pewnością szczegółowo i dokładnie określi charakter Świątyni Swojej chwały w kwestii jej budowy.

b) Ponieważ Świątynia ludu Bożego była w przeszłości przeznaczona do użytku dla stosunkowo niewielkiej liczby osób i ponieważ wszystkie ludy ziemi mają oddawać cześć w Jerozolimie, możemy spodziewać się odnaleźć w każdym proroctwie ukazującym przyszłą budowlę ogromną strukturę odpowiadającą potrzebom w tej kwestii.

c) zatem na pierwszy rzut oka możemy słusznie oczekiwać, że dotychczas niejasne proroctwo Ezechiela opisuje taką budowlę i że jest to rozległa konstrukcja z cechami budowli tak szczegółowo i jasno określonymi przez proroka, że może być przeniesiona na papier dla pouczenia i oświecenia wszystkich, których może dotyczyć.

Te wnioski wydają się pisarzowi tak oczywiste, że uważa on za niepotrzebną rzecz i za stratę czasu, papieru i atramentu omawianie sugestii wysuwanych przez niektórych, że Ezechiel przedstawia jedynie budynek o powierzchni 500 łokci kwadratowych. Najlepsze obalenie takiej idei znajdziemy na kolejnych stronach. Świątynia przyszłego wieku ma być „domem modlitwy dla wszystkich ludów”. Niech więc czytelnik otworzy swój umysł na potwierdzenie świadectw, które już zostały przed nim złożone. Niechaj będzie przygotowany na zdanie sobie sprawy ze zdumiewającego charakteru budowli przedstawionej wymiarach podanych przez Ezechiela i zapowiedzianych przez nie postanowień dotyczących powszechnego wielbienia.