Ewangelia Marka 13 [interlinearny]

Ewangelia Marka 13 [interlinearny]: tekst

Ewangelia Marka 13:2

A Jezus mu powiedział: Widzisz te wielkie budowle? 1 Nie zostanie kamień na kamieniu 2, który by nie został zwalony 3.

Zobacz werset słowo po słowie
καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ Βλέπεις ταύτας
kai ho Iesous eipen auto blepeis tautas
I – Jezus powiedział mu widzisz te
τὰς μεγάλας οἰκοδομάς οὐ μὴ ἀφεθῇ λίθος
tas megalas oikodomas ou me aphethe lithos
– wielkie budowle nie – zostałby kamień
ἐπὶ λίθον ὃς οὐ μὴ καταλυθῇ
epi lithos hos ou me katalythe
na kamieniu który nie – zostałby zwalony
Rozszerzony komentarz do wersetu

Podstawa tekstu greckiego: Novum Testamentum Graece (1904)

Ewangelia Marka 13 [interlinearny]: komentarze

Ewangelia Marka 13: Proroctwo o zburzeniu świątyni zapisane w Torze

Wyrok na taki dom Boży – świątynię (dom to inne określenie na świątynię na starożytnym Bliskim Wschodzie) był zapisany w Torze. Otóż dom, gdzie wykryto trąd (Liczb 14:35; trąd to biblijny symbol na grzech), musiał zostać zniszczony, po wcześniejszej inspekcji. Jezus jako kapłan Nowego Przymierza przyszedł obejrzeć dom podczas swojej służby – porównaj np.: Liczb 14:36 – „kapłan pójdzie obejrzeć dom”), a następnie odkrył, że jest przeżarty grzechem ludzi (por. Liczb 14:43-45: „Jeśli jednak zaraza ponownie rozwinie się na domu – już po usunięciu kamieni, oskrobaniu i otynkowaniu domu, a kapłan przyjdzie i stwierdzi, że zaraza istotnie rozprzestrzeniła się na domu – jest to złośliwy trąd, a dom jest nieczysty. Wówczas dom trzeba zburzyć, a jego kamienie, drzewo i cały tynk wyrzucić poza miasto na miejsce nieczyste” (B. Poznańska). To właśnie stało się w 70 roku n.e.

  1. Wielkie budowle: Rozbudowa świątyni do imponujących rozmiarów to dzieło niesławnej pamięci Heroda Wielkiego; tuż po powrocie z Babilonu i początkowej odbudowie robiła niepozorne wrażenie (Aggeusza 2:3). Jednak prace prowadzone na szeroką skalę trwały na długo po ukrzyżowaniu Chrystusa i zakończono je w 64 r. n.e., na sześć lat przed jej zburzeniem. W momencie zburzenia świątynia uchodziła za przysłowiowy przykład rozmachu (jak opisywał, zapewne z charakterystyczną dla epoki przesadą, Józef Flawiusz).
  2. Dokładne proroctwo Jezusa: Jezus w rozmowie z uczniami przewiduje zniszczenie świątyni; mimo że sama ewangelia została spisana po jakimś czasie, to tradycja była przechowywana w przekazach ustnych i wypełnienie proroctwa przyjęto jako czytelny znak, że Jezus był prawdziwym Mesjaszem. Jezus informuje współczesnych mu ludzi o tym na różne sposoby, w innym miejscu powiada: „Oto wasz dom zostanie wam pusty” (Mateusza 23:3). Mimo że niektóre grupy w łonie judaizmu biblijnego oczekiwały zburzenia świątyni (porównaj Zwoje nad Morza Martwego), to jednak proroctwo Jezusa jest niezwykle dokładne.
  3. Nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie został zwalony: i rzeczywiście kamień nie pozostał na kamieniu – świątynia została doszczętnie zniszczona rękoma pogan. Bogato zdobione elementy wykonane z drogich metali trafiły do rąk żołnierzy, zatem wcześniej gruzy musiały zostać dokładnie przeszukane. Józef Flawiusz relacjonuje, że Tytus rozdawał bogate łupy wojenne, w tym srebro, złoto i odzież.
Tagi