Nowy Testament na tle innych dokumentów epoki

Pisma Nowego Testamentu wyróżniają się na tle innych prac, które przeszły do klasyki, pod wieloma względami. Przede wszystkim zostały spisane relatywnie szybko. Najwcześniejsze fragmenty kopii pochodzą nawet ok. 50 lat od ich spisania (porównaj: praca Tytusa Liwiusza o historii Rzymu to jakieś 300 – 400 lat). Nowy Testament bije też na głowę konkurencję pod względem liczby kopii (samych manuskryptów jest blisko 6 tysięcy, czyli jakieś ponad 3 razy więcej niż Iliady i 24 razy więcej niż dzieł Platona). A przecież nie wliczamy innych sposobów transmisji tekstu, takich jak cytaty w pracach „ojców kościoła”.

Dlaczego to wszystko ma znaczenie? Przede wszystkim, im bliżej do czasu spisania wydarzenia, tym relacja jest obiektywnie rzecz biorąc bardziej precyzyjna. Oryginał udaje się też odtworzyć dzięki licznym manuskryptom i za sprawą porównania ich przez specjalistów udaje się wychwycić, w których miejscach skrybowie popełnili błędy.

Dlatego poza bardzo nielicznymi przypadkami tekst Biblii, którą trzymamy w rękach, jest tym, który rzeczywiście spisali autorzy. Robiąca wrażenie różnica między poszczególnymi manuskryptami (podawana na przykład przez Barta D. Ehrmana) w ogromnej większości dotyczy nieistotnych szczegółów (zobacz np. przykład Ew. Mateusza), z drugiej ta liczba zwiększana jest za sprawą tak dużej liczby kopii manuskryptów. Ta liczba kopii jednak sprawia, że specjaliści są w stanie obiektywnie ocenić autentyczność poszczególnych partii tekstu.

Obecnie nikt nie kwestionuje autentyczności tego, co napisał Platon bądź Homer. Jednak zdarza się, że podważana jest treść Nowego Testamentu. Jak „obiektywna” jest to krytyka, pokazują dane z poniższej tabeli.