Ewangelia Łukasza 24:13-53 [chiazm]. ,,Pan naprawdę zmartwychwstał”

(13) A tego samego dnia dwaj z nich szli do wioski zwanej Emmaus, która była oddalona o sześćdziesiąt stadiów od [A] Jerozolimy.

(14) I rozmawiali ze sobą o tym wszystkim, co się stało.

(15) A gdy tak rozmawiali i wspólnie się zastanawiali, [B] sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi.

(16) Lecz ich oczy były zakryte, żeby go nie poznali.

(17) I zapytał ich: Cóż to za rozmowy prowadzicie między sobą w drodze? Dlaczego jesteście smutni?

(18) A jeden z nich, któremu było na imię Kleofas, odpowiedział mu: Czy jesteś tylko przychodniem w Jerozolimie i nie wiesz, co się tam w tych dniach stało?

(19) I zapytał ich: O czym? A oni mu odpowiedzieli: O Jezusie z Nazaretu, który był [C] prorokiem potężnym w czynie i słowie przed Bogiem i całym ludem;

(20) Jak naczelni kapłani i nasi przywódcy wydali [D] go na śmierć i ukrzyżowali.

(21) A my spodziewaliśmy się, że on odkupi Izraela. Lecz po tym wszystkim dziś już [E] trzeci dzień, jak to się stało.

(22) Nadto niektóre z naszych kobiet zdumiały nas: były wcześnie rano przy grobie;

(23) A nie znalazłszy jego ciała, przyszły, mówiąc, że miały widzenie aniołów, którzy powiedzieli, iż on żyje.

(24) Wówczas niektórzy z naszych poszli do grobu i zastali wszystko tak, jak mówiły kobiety, ale jego nie widzieli.

(25) Wtedy on powiedział do nich: O głupi i serca nieskorego do wierzenia we [F] wszystko, co powiedzieli prorocy!

(26) Czyż Chrystus nie musiał tego wycierpieć i wejść do swojej chwały?

(27) I zaczynając od [G] Mojżesza i wszystkich proroków, wykładał im, [H] co było o nim napisane we wszystkich Pismach.

(28) I zbliżyli się do wsi, do której szli, a on zachowywał się tak, jakby miał iść dalej.

(29) Lecz oni go przymusili, mówiąc: Zostań z nami, bo zbliża się wieczór i dzień się już kończy. Wszedł więc, aby z nimi zostać.

(30) A gdy siedział z nimi za stołem, wziął [I] chleb, pobłogosławił i łamiąc, podawał im.

(31) Wtedy [J] otworzyły się im oczy [zobaczenie, rozpoznanie] i poznali go, lecz [K] on zniknął im z oczu.

(32) I mówili między sobą: Czy nasze serce nie pałało w nas, gdy rozmawiał z nami [L] w drodze i otwierał nam Pisma?

(33) A wstawszy o tej godzinie, wrócili do Jerozolimy i zastali zgromadzonych jedenastu i tych, którzy z nimi byli.

(34) Ci mówili: [X] Pan naprawdę zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi.

(35) Oni zaś opowiedzieli, co się stało [L] w drodze i jak go poznali przy łamaniu chleba.

(36) A gdy to mówili, [K] sam Jezus stanął pośród nich i powiedział do nich: Pokój wam.

(37) A oni się zlękli i przestraszeni myśleli, że [J] widzą ducha [dotknięcie, zobaczenie, trudności z rozpoznaniem].

(38) I zapytał ich: Czemu się boicie i czemu myśli budzą się w waszych sercach?

(39) Popatrzcie na moje ręce i nogi, że to jestem ja. Dotknijcie mnie i zobaczcie, bo duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że ja mam.

(40) Kiedy to powiedział, pokazał im ręce i nogi.

(41) Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i dziwili się, zapytał ich: Macie tu coś do jedzenia?

(42) I [I] podali mu kawałek pieczonej ryby i plaster miodu.

(43) A on wziął i jadł przy nich.

(44) Potem powiedział do nich: To są słowa, które mówiłem do was, będąc jeszcze z wami, że musi się wypełnić wszystko, co [H] jest o mnie napisane w Prawie Mojżesza, [G] u Proroków i w Psalmach.

(45) Wtedy otworzył ich umysły, żeby rozumieli [F] Pisma.

(46) I powiedział im: Tak jest napisane i tak Chrystus musiał cierpieć, i [E] trzeciego dnia zmartwychwstać;

(47) I w jego imieniu ma być głoszona [D] pokuta i przebaczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy.

(48) A wy jesteście tego świadkami.

(49) A oto ja ześlę na was obietnicę mego Ojca, a wy zostańcie w mieście Jerozolimie, aż będziecie przyobleczeni [C] mocą z wysoka.

(50) I wyprowadził ich aż do Betanii, a podniósłszy ręce, błogosławił ich.

(51) A gdy ich błogosławił, [B] rozstał się z nimi i został uniesiony w górę do nieba.

(52) A oni oddali mu pokłon i wrócili do [A] Jerozolimy z wielką radością.

(53) I byli zawsze w świątyni, chwaląc i błogosławiąc Boga. Amen.

Ew. Łukasza 24:34