Pieśni Ofiary Szabatowej

Pieśni Ofiary Szabatowej

Pieśni Ofiary Szabatowej (zwana również jako Liturgia Anielska); hebr. Szirot 'Olat HaSzabbat – trzynaście pieśni na pierwsze trzynaście szabatów w roku. Zostały odkryte w Qumran (4Q400–407; 11Q17) oraz w Masadzie (jedna). Szacuje się, że powstały w I w. p.n.e.

Struktura pieśni jest uporządkowana – centralną pieśnią kompozycji jest pieśń siódma, a szósta i ósma bardzo ją przypominają.

Tekst nie jest wiązany ze społecznością w Qumran ze względu na język; jego obecność w Masadzie świadczy, że znajdował się w szerokim obiegu. Np. w stosunku do Bogu użyty zostaje tytuł Elohim, co różni pismo od innych znalezionych w Qumran.

Pieśń to opis uwielbienia odbywającego się wokół tronu w rzeczywistości niebiańskiej (por. Objawienia 4:10-11); rolę kapłanów pełnią aniołowie.

Tekst nosi znamiona powstałego w oparciu o tradycyjne teksty Izraela: Ks. Ezechiela, Izajasza, Wyjścia i 1 Enocha.

Jednak w przeciwieństwie do wizji danych prorokowi, charakter pieśni raczej skłania śpiewających do poczucia, że są sami uczestnikami kultu Boga. Daniel Stökl Ben Ezra porównuje je do mantr.