Transsubstancjacja – nazwa „transsubstancjacja” po raz pierwszy w kościelnych dokumentach pojawia się (jako czasownik) w 1215 roku podczas Soboru Laterańskiego IV. W Kanonie 1 tego Soboru czytamy:

Istnieje jeden Powszechny Kościół wiernych, poza którym absolutnie nie ma zbawienia. W którym jest ten sam kapłan i ofiara, Jezus Chrystus, którego Ciało i Krew są prawdziwie zawarte w sakramencie ołtarza pod postaciami chleba i wina; chleb przemieniony (transsubstantiatio) mocą Bożą w ciało, a wino w krew, abyśmy dla urzeczywistnienia tajemnicy jedności mogli otrzymać od Niego to, co On otrzymał od nas. A tego sakramentu nikt nie może sprawować z wyjątkiem wyświęconego kapłana, zgodnie z kluczami Kościoła, które sam Jezus Chrystus dał Apostołom i ich następcom.

Słowo „transsubstantiatio” jako opis tego, co ma dziać się na ołtarzu, to pomysł Rolanda Bandinelliego, późniejszego papieża Aleksandra III; i to on uchodzi za twórcę samej nazwy w 1150 r. (mimo że ścisła definicja to późniejsze czasy). 1

CDN

Dysputa o Najświętszym Sakramencie (Rafael Santi 1509–1510) przedstawia teologów debatujących nad transubstancjacją, w tym czterech Doktorów Kościoła, z papieżem Grzegorzem I i Hieronimem siedzącymi po lewej stronie ołtarza oraz Augustynem i Ambrożym po prawej stronie, papieżem Juliuszem II, papieżem Sykstusem IV, Savonarolą i Dante Alighierim.

Dysputa o Najświętszym Sakramencie (Rafael Santi 1509–1510) przedstawia teologów debatujących nad transubstancjacją, w tym czterech Doktorów Kościoła, z papieżem Grzegorzem I i Hieronimem siedzącymi po lewej stronie ołtarza oraz Augustynem i Ambrożym po prawej stronie, papieżem Juliuszem II, papieżem Sykstusem IV, Savonarolą i Dante Alighierim / artykuł: Transsubstancjacja – historia doktryny Kościoła

źródła:

  1. P. J. Fitzpatrick; „In Breaking of Bread”; Cambridge University Press; 1993 r.
Tagi