W Nowym Testamencie „Theos” oznacza Boga Ojca

Czy Chrystus był nazywany w Nowym Testamencie Bogiem (greckie theos)? Każdy ze zwykle przytaczanych fragmentów albo wynika z problemów tekstowych, albo dany werset można interpretować na wiele sposobów (por. Rzymian 9:5). Przyznają to nawet uczeni, wierzący w Trójcę. W książce „Jesus as God. The New Testament Use of Theos in Reference to Jesus” (Jezus jako Bóg. Nowotestamentowe użycie słowa Theos w odniesieniu do Jezusa) Murray J. Harris  (Trinity Evangelical Divinity School) przyznaje, że:

Każde użycie „theos” (Bóg – red.) w Nowym Testamencie jako tytułu chrystologicznego będzie powodowało pewne anomalie językowe i niejasności, ponieważ we wszystkich nurtach Nowego Testamentu „theos” generalnie oznacza Ojca.

Następnie Murray, zakładając, że uczniowie wierzyli, iż Chrystus jest Bogiem, spekuluje, dlaczego tak mogło być. Dochodzi do skądinąd słusznego wniosku: wiara w Chrystusa jako Boga sprawia, że pojawia się dwóch Bogów, w których należy wierzyć:

Gdyby „theos” był stosowany do Jezusa równie regularnie, co do Ojca, Żydzi w naturalny sposób postrzegaliby chrześcijaństwo jako wyznające dwubóstwo, a poganie uznaliby je jako politeistyczne.

Potrzeba było ponad 300 lat, by stworzono koncepcję Trójcy, która, przynajmniej w teorii, rozwiązuje problem postrzegania chrześcijaństwa jako politeizm. Ale tak naprawdę tworzy więcej problemów niż rozwiązuje – zobacz więcej: Uczeni o Trójcy

źródło: „Jesus as God. The New Testament Use of Theos in Reference to Jesus„, Murray J. Harris, 1998 r., s. 177