List do Rzymian 1:7

Wszystkim, którzy są w Rzymie, umiłowanym przez Boga, powołanym, świętym – łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i od Pana Jezusa Chrystusa.

Komentarze KUL

πᾶσιν τοῖς οὖσιν ἐν Ῥώμῃ ἀγαπητοῖς Θεοῦ, κλητοῖς ἁγίοις· χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Novum Testamentum Graece 1904

לכל אשר ברומי ידידי אלהים וקרואים להיות קדושים חסד ושלום לכם מאת האלהים אבינו ואדנינו ישוע המשיח

Hebrew Bible

,,wszystkim”

Nie chodzi więc jedynie o przywództwo eklezji w Rzytmie. Duncan Heaster w swoim komentarzu pokreśla:

Paweł równo cenił wszystkich, w tym tych, którzy stanowili większość, a byli niepiśmienni, którym list miał być odczytywany głośno, a którzy mogli nie zrozumieć wszystkich zawiłości i głębi argumentów.

,,umiłowanym przez Boga”

Jak Paweł wyjaśnia w Rzymian 5:8, dowodem, że jesteśmy umiłowani przez Boga, jest fakt, że ,,gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł”.

Przekład Toruński Nowego Przymierza – greckie słowo agapetos (ἀγαπητός) – umiłowany, godny miłości, drogi, cenny

,,powołanym, świętym”

Te słowa są oddawane różne. Wiele przekładów oddaje je bez przecinika, czyli w znaczeniu ,,powołanym do świętości” (Eugeniusz Dąbrowski oddaje podobnie – ,,wezwany do świętości”). Nowa Biblia Gdańska podaje – w podobnym duchu: ,,zaproszonym świętym” (podobnie ks. Remigiusz Popowski w swoim tłumaczeniu NT), NT Seweryna Kowalskiego ,,świętych przez swe powołanie”, a Przekład Nowego Świata ,,powołani, aby być świętymi”. David Stern opisowo oddaje: ,,którzy zostali powołani, którzy zostali dla Niego zastrzeżeni”

Która z tych wersji jest prawdziwa? REV Bible powołuje się na opinię Richarda C. H. Lenskiego, który  uznaje tłumaczenie ,,powołany do świętości” za niepoprawną. Jednak jego zdaniem, słowo ,,powołany” określa przymiotnik święty, więc jego zdaniem właściwą formą wydaje się tłumaczenie ,,święci ponieważ powołani”.

Jedno wiemy na pewno: ,,Pan powołał nas nie do nieczystości, lecz do uświęcenia” (1 Tesaloniczan 4:7). Takimi mamy się stawać wzorem ,,Świętego, który nas powołał”. (1 Piotra 1:15).

,,umiłowanym przez Boga, powołanym, świętym”

Członkowie eklezji w Rzymie to nie wyjątek – podobnie nazywani są chobćby wierni w Kolosach. W Liście do Kolosan 3:12 czytamy:

 Tak więc jako wybrani Boga, święci i umiłowani [UBG]

Porównaj także: 1 List do Tesaloniczan 1:4 / 2 List do Tesaloniczan 2:13 / Dzieje Apostolskie 20:9

,,świętym”

Greckie hagios (ἅγιος), czyli ,,oddzieleni dla Boga”. ,,The Jewis Annotated New Testament” podkreśla, że Paweł nie używa terminu ,,chrześcijanie” – taki termin nie był jeszcze wtedy w użyciu. Komentatorzy zwracają uwagę, że chrześcijaństwo nie było na tyle wyodrębnione z łona judaizmu, nie stanowiąc osobnej religii, jak obecnie bywa postrzegane przez pryzmat późniejszego rozwoju w oddzieleniu od żydowskich korzeni.

Porównaj:  Efezjan 1:4; 1 Piotra 1:15-16

,,łaska wam i pokój”

W komentarzu do Biblii Jerozolimskiej czytamy, że apostoł w swoich listach nie życzy świętym dóbr materialnych (wyjątek może stanowić Filipian 4:19). To, co Bóg może im ofiarować, to łaska, czyli niezasłużona życzliwość, oraz pokój, czyli hebrajski szalom, niosący za sobą znacznie więcej niż polskie słowo, ale będący też pozdrowieniem. David Stern w swoim komentarzu do Nowego Testamentu definiuje pokój w rozumieniu hebrajskim jako ,,spokój i bezpieczeństwo, dobre samopoczucie, pomyślność zdrowie, zadowolenie, sukces, wygodę, pełnię i uczciwość”, a nie jedynie pokój jako bezpieczeństwo.

,,Boga, Ojca naszego”

Bóg tzw. Starego Testamentu to Bóg Ojciec, czyli ojciec Pana Jezusa (wbrew teoriom, które widzą w Mesjaszu Boga Starego Testamentu). Porównaj np. Psalm 103:13.

Tu, podobnie, jak w innych pozdrowieniach na początkach listów, mamy do czynienia z dwiema osobami – Bogiem Ojcem i Panem Jezusem. Porównaj np. 1 List do Koryntian 1:2-3.

Biblia Jerozolimska zaznacza, że ,,ojcostwo Boga jest tu zaakcentowane szczególnie mocno. Obdarowywanie wszelkimi dobrodziejstwami wiąże się bowiem nierozłącznie z pojęciem ojcostwa”. Dodaje również, że bardzo wysoka jest pozycja Pana Jezusa, wspomnianego w jednej z linii z Bogiem Ojcem.

,,wywyższa Go ponad zwyczajnych ludzi. Żaden człowiek nie miał takiej pozycji w innych nurtach judaizmu”

– czytamy.