Chrystus przeciwwagą Adama. Jak Paweł widział pierwszego człowieka

Doszliśmy teraz kluczowego momentu w tej części książki. Jakiego Adama znajdujemy w Liście do Rzymian 5 (oraz w 1 Liście do Koryntian 15)? Odpowiedź jest jasna: Adam Pawła jest literackim Adamem z Ks. Rodzaju, przefiltrowanym przez żydowską tradycję interpretowania Adama jako archetypowego, moralnego i wzorowego Adama, który zarówno swoim własnym grzechem wypuszcza grzech na świat, a jednocześnie stanowi wzór dla każdego człowieka: każdy człowiek zostaje przed Bogiem potępiony jako grzesznik, ponieważ każdy człowiek grzeszy, tak jak Adam (i Ewa).

Adam jest dokładną przeciwwagą dla Chrystusa – to, co uczynił Adam, tego nie uczynił Chrystus; co Adam nie uczynił, Chrystus uczynił. Dlatego Paweł nie może winić Adama; on wini każdą osobę za popełnianie grzechu, tak jak Adam.

Zwróćmy zatem uwagę na mechanizm z Rzymian 5:12: wyrażenie „grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć” jest wyjaśnione przez „ponieważ wszyscy zgrzeszyli”. To czyni z Listu do Rzymian 5:12 bliźniaczą paralelę do Rzymian 3:23: „Gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej”. Adam, pierwotnie człowiek obdarzony chwałą, jest paradygmatycznym człowiekiem, któremu nie udało się żyć zgodnie z Bożymi wymaganiami i dlatego staje się paradygmatycznie moralnym (bądź niemoralnym) człowiekiem, pozostawiając nie dające spokoju pytanie, które przewija się przez całą Biblię: Czy będziemy podążać za Adamem, czy będziemy podążać za Chrystusem?”

Dennis R. Venema i Scot McKnight, „Adam and the Genome: Reading Scripture after Genetic Science” (Grand Rapids, MI: Brazos Press: A division of Baker Publishing Group, 2017), s. 187–188.