„Byłem umarły, a oto jestem żyjący”. Księga Objawienia 1:18 [komentarze]

Księga Objawienia 1:18

„Byłem umarły…”

Prosta deklaracja Chrystusa zdaje się być niezrozumiała przez większość chrześcijaństwa. Aby odnieść triumf nad śmiercią, czyli zostać zmartwychwzbudzony przez Boga, Jezus musiał rzeczywiście umrzeć. W sukurs nie przychodzi ekwilibrystyka słowna, która próbuje rozróżnić między śmiercią ludzkiej natury Jezusa, podczas gdy ta Boska miała żyć - Chrystus przecież mówi wprost: "Byłem martwy", nieświadom późniejszych skomplikowanych teorii na temat jego (nie)śmierci. Dlatego też jest pierwszy, bo był tym wyjątkowym człowiekiem, który pokonał barierę śmierci, zostawiając nadzieję nam, wierzącym w jego imię.

Zwróćmy uwagę, że deklaracja Chrystusa stanowi pocałunek śmierci dla barwnych opowieści z gatunku "doświadczenia śmierci" (NDE), kiedy to w bestsellerowych książkach czy hitowych filmach poszczególne osoby opowiadają o swoim rzekomym pobycie w raju bądź w niebie. Chrystus nic takiego nie komunikuje: dla niego śmierć oznaczała koniec istnienia, a ostatnią myślą była nadzieja zmartwychwstania - to w nie wierzył, a nie w neoplatońskie bytowanie w niebie. Filmowe i książkowe science-fiction jest dla większości dużo bardziej atrakcyjne, dlatego wiara w zmartwychwstanie została zepchnięta na margines. Jednak wiara Jezusa i nasza ma tę przewagę, że jest prawdziwa.

Słowa "jestem żywy" poprzedza greckie "ἰδού" ("idou"), które to słowo używane jest, aby zwrócić naszą uwagę na coś. Jak widzimy powyżej, niektóre tłumaczenia nie oddały tego słowa w żaden sposób, BT II z kolei używa słowa "oto". Zgodne jest to z obserwacją językoznawców, którzy odnotowują, że "idou" bywa "często pomijane w tłumaczeniach, ale "przy pewnej utracie znaczenia" (BDAG); tłumacze uważają stwierdzenie za hebraizm. Jak dostrzega E. W. Bullinger ("Figures of Speech Used in the Bible") słowo to nie pojawia się zawsze, ale jest starannie umieszczane, kiedy autor chce zwrócić szczególną uwagę na coś. I tak się dzieje w tym miejscu: powstanie ze śmierci (tak, prawdziwej i realnej śmierci) do życia to prawdziwa Dobra Nowina chrześcijaństwa.