Thomas Belsham: Kuszenie Pana Jezusa jako wizja

Thomas Belsham (1750-1829), angielski unitarianin, w swojej pracy „The New Testament in an Improved Version” podał następujące argumenty za tym, że kuszenie Pana Jezusa było symbolicznym oddaniem pokus w postaci wizji, które Go spotkały, a nie zetknięciem się z literalną postacią. Oto fragment:

Jezus został wyprowadzony przez ducha na pustynię – ta forma wyrażenia oznacza, że historyk za chwilę opisze wizjonerską scenę, a nie realne wydarzenie – zobacz Objawienia 1:10, Dzieje 11:5. Naszemu Panu dano moc czynienia cudów, kiedy tylko zechciał (Jana 3:34-35) i za sprawą wizjonerskiej sceny przedstawionej w jego umyśle, został pouczony, aby nie wykorzystywać swoich cudownych mocy dla swych własnych korzyści lub wywyższania się, ale wyłącznie do podporządkowania się wielkiemu planowi swojej misji i posługi; zobacz „Christ’s Temptation” Farmera.

Niektórzy sądzą, że opis pokusy to obrazowy opis ciągu myśli, które przeszły przez umysł Jezusa; zobacz „Dysertacje” Cappe’a. Wprowadzenie diabła do tej scenicznej reprezentacji nie dowodzi realnego istnienia tej istoty, tak jak wprowadzenie baranka czy czerwonego smoka w wizji apokaliptycznej nie jest dowodem na realne istnienie tych symbolicznych postaci.

Otwartą kwestią pozostaje, która z interpretacji jest bardziej prawdopodobna: kuszenie jako wizja czy raczej oddanie wewnętrznych pokusy Pana Jezusa przedstawione w formie symbolicznego opisu. Natomiast zwraca uwagę, że ten trudny temat był dogłębnie analizowany w środowisku unitarian na przełomie XVIII i XIX wieku. Zobacz także pracę: An inquiry into the nature and design of Christ’s temptation in the wilderness (1765 r.).