Czym jest: diabeł w Biblii. Porównanie z grzechem

Diabeł jest przykładem personifikacji biblijnej, czyli przedstawia pojęcie jako osobę, abyśmy mogli je lepiej zrozumieć. Ta koncepcja to nasza zepsuta ludzka natura, która w naturalny sposób skłania się ku grzechowi (spójrz do tabeli poniżej).

Jest to również termin używany w odniesieniu do tych, którzy są ogarnięci przez swoje złe pragnienia (Jana 6:70). To właśnie ten diabeł musi zostać zniszczony, abyśmy mogli uczestniczyć w Wielkim Bożym Planie (Rzymian 8:3).Diabeł został pokonany przez Jezusa, ale wciąż musimy z nim walczyć w tym życiu (Rzymian 7:18-23), ponieważ świat i Bóg zmierzają w przeciwległych kierunkach, „Wszystko bowiem, co jest na świecie – pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha życia – nie pochodzi od Ojca, ale od świata” (1 Jana 2:16).

Jednak przy wypełnieniu Wielkiego Planu, będziemy mieć umysł Chrystusowy, a także nieśmiertelne ciała, a więc będziemy mogli wielbić Boga, tak jak czynił to Jezus (Ezechiela 11:19-20, Hebrajczyków 8:10-11). Piotr podsumowuje tę nadzieję w swoim liście, gdy mówi: „(Bóg dał nam)… bardzo wielkie i cenne obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami Boskiej natury, uniknąwszy zepsucia, które wskutek pożądliwości jest na świecie” (2 Piotra 1:4). Symbol diabła można najlepiej zrozumieć, czytając poniższe fragmenty jako paralele, gdzie terminy grzech i diabeł są używane zamiennie, a zatem mogą być postrzegane jako synonimy.