Spis treści
Królestwo Boże – rozwój idei
Królestwo Boże – rozwój idei
Wraz z Ireneuszem, który umiejscowił królestwo Boże w kontekście historii zbawienia, a także Klemensem Aleksandryjskim z jego wybitnie spirytualistyczną i etyczną koncepcją królestwa Bożego, jako prekursorami, Orygenes przyjął znaczenie królestwa Bożego jako przede wszystkim „królestwo Boże w nas”, co odnosi się do „autobasilei” Chrystusa (Chrystus sam w sobie stanowi królestwo – red.) w duszy każdego człowieka, a także widział Kościół na sposób platoński jako ziemski obraz niebiańskiego Królestwa Bożego.
Historyczny moment zwrotny nie nastąpił aż do panowania Konstantyna, kiedy pojawiła się religijno-polityczna idea o imperium – rozwijali ją nadworni teologowie Bizancjum (Euzebiusz z Cezarei) pod hasłem:
„jeden Bóg, jeden Logos, jeden Władca, jedno Imperium”.
Zgodnie z tym poglądem „chrześcijańskie imperium” jest wypełnieniem mesjańskiego czasu zbawienia. W efekcie Kościół stał się Kościołem Państwowym, podległym imperium. Wschodnia imperialna teologia królestwa Bożego nie jest bardzo różna od zachodniej teokracji episkopalnej, popieranej przez Atanazego, Ambrożego, Hilarego i rzymskich biskupów w opozycji do bizantyjskiego cezaropapizmu (zwierzchności państwa nad Kościołem – red.). Ponieważ i idea teokracji także zakładała znaczną identyfikację królestwa Bożego z ziemską rzeczywistością, w tym przypadku z Kościołem hierarchicznym. Jednakże idea teokracji była wystarczająco silna, by przetrwać upadek cesarstwa rzymskiego. [/su_column]
The Church, Hans Küng, 1968 r., s. 90
Zobacz także: Królestwo Boże – wyczekiwane przez proroków
Jesteś w dziale Cytaty, gdzie prezentujemy jedynie krótkie fragmenty z prac naukowych, książek i wystąpień publicznych. Obszerniejsze opracowania znajdziesz np. w dziale „Pytania i odpowiedzi„
