Analiza Kolosan 1:12-20 – modlitwa Pańska i zbawienie

Analiza Kolosan 1:12-20

Analiza Kolosan 1:12-20 – modlitwa Pańska i zbawienie

W wersecie 13. (Kolosan 1:13), czasownik ruomai (ῥύομαι) w wyrażeniu „On (Ojciec, Kolosan 1:12) uwolnił nas oznacza „uratować od niebezpieczeństwa, zachować, wyratować, wybawić kogoś”(BDAG). W ST występuję głównie w Psalmach (62 razy w LXX) i Ks. Izajasza (26 razy w LXX), niemal zawsze mówi o Jahwe jako tym, który ratuje, co jest także tematem Kolosan 1:13. Najbardziej znane użycie to Mateusza 6:13 w błaganiu do Ojca „zachowaj nas od złego”, tak dobrze nam znanego z Modlitwy Pańskiej. Tak więc, czy to Kolosan 1, czy ST, czy Modlitwa Pańska, to Ojciec (Jahwe) jest tym, który jest Zbawicielem/Odkupicielem, do którego wołamy o wybawienie.

Co ciekawe, istnieje inny związek między Modlitwą Pańską w Kolosan 1:14, „przebaczenie grzechów”, co odpowiada modlitwie i „odpuść nam nasze grzechy” (Mateusza 6:12, Łukasza 11:4). „Odpuszczenie grzechów” w Kolosan rozszerza znaczenie słowa występującego bezpośrednio wcześniej – „odkupienie” (apolutrōsis, ἀπολύτρωσις), które jest definiowane jako „uwolnienie z niewoli, wyzwolenie, odkupienie, wybawienie” (BDAG). Bóg uwolnił nas od długu i niewoli grzechu przez krew Chrystusa. Sposób, w jaki to Bóg uczynił „w Chrystusie”, jest pełniej rozwinięty w Kolosan 1:20.

Zauważ, jak wszystkie kluczowe nowotestamentowe słowa i pojęcia odnoszące się do zbawienia pojawiają się razem w tym fragmencie: wyratował, odkupienie, przebaczenie (Kolosan 1:13-14), pojednał (Kolosan 1:20, Kolosan 1:22), czyniąc pokój przez krew jego krzyża (Kolosan 1:20) oraz „postawił was przed sobą jako świętych, nieskazitelnych i nienagannych” (Kolosan 1:22).

Teraz zauważmy także, że pojawia się pięć wersetów (Kolosan 1:15-19), wszystkie odnoszące się do stworzenia, które są wciśnięte pomiędzy wersety odnoszące się do zbawienia. Innymi słowy, ta część rozdziału zaczyna się od Bożego dzieła zbawienia, przechodzi do dzieła stworzenia i kontynuuje temat Jego zbawczego dzieła, wyraźnie w ten sposób wskazując, że wszystko jest nierozerwalnie połączone; wszystko to jest częścią jednego „pakietu”. W odwiecznym Bożym planie i zamierzeniach Boga Chrystus jest kluczowym elementem obu nierozerwalnie ze sobą związanych części.

Ale nigdy nie możemy zapominać, że to Bóg (Jahwe) jest Najwyższym Poruszycielem w obu częściach całości, realizując swoje cele w Chrystusie i przez Chrystusa: „Spodobało się bowiem Bogu, by w Nim [Chrystusie] zamieszkała cała pełnia” (Kolosan 1:19). Jest to ponownie potwierdzone w Kolosan 2:9.

Niemożność jasnego zrozumienia faktu, że zarówno w Kolosan 1, jak i w całym Nowym Testamencie to Bóg jest zawsze Pierwszym Poruszycielem, doprowadza do popadnięcia w myślenie, że Nowy Testament jest „chrystocentryczny”, a następnie do trynitaryzmu. Jako trynitarianin zawsze podkreślałem tę chrystocentryczność, przyjmując, że na to właśnie kładł nacisk Nowy Testament. Jak widzimy teraz, ten nacisk nie jest prawdziwy dla Nowego Testamentu. Ponieważ pięć wersetów odnoszących się do stworzenia zostaje umiejscowionych między wersetami o zbawieniu, z pewnością rozsądne jest pytanie, czy te wersety nie powinny być rozumiane w kontekście Bożego działa odkupienia w Chrystusie.