Inwalida

Pewnego dnia wracałem do domu z biura i zobaczyłem młodego człowieka na wózku inwalidzkim przede mną na ścieżce. Poruszał się powoli z powodu stromości ścieżki i wkrótce udało mi się go  dogonić. Gdy go  mijałem, zobaczyłem, jak ciężko pracował  ramionami, aby utrzymać wózek inwalidzki w ruchu. Zastanawiałem się, czy powinienem mu pomóc. Kawałek dalej odwróciłem się i spojrzałem za siebie, żeby zobaczyć, jak się miewa. Ścieżka stawała się coraz bardziej stroma, a on prawie w ogóle nie poruszał się do przodu. Wózek jechał bardziej z boku na bok niż do przodu. Młody człowiek najwyraźniej walczył z trudną trasą. Nie mogłem po prostu odejść i zostawić go samego zasapanego w wyniku zmęczenia!

Wróciłem więc i zapytałem:

„Czy mogę podepchnąć cię przez ten stromy kawałek drogi?”

Ku mojemu zdumieniu spojrzał w górę, uśmiechnął się i między oddechami powiedział:

„Nie, dziękuję. To dobre ćwiczenie”

Dobre ćwiczenie! Nie mogłem w to uwierzyć. Miał naprawdę ciężko, kiedy pchał ten wózek tą stromą drogą. Wyglądało to na torturę. Ale dla niego to było po prostu „dobre ćwiczenie”. Naprawdę cieszył się z samego siebie! Cóż za dobry sposób na życie. Wzór!

W rzeczywistości to jedyny sposób dla prawdziwego wierzącego w trwaniu w wierze. Nie jęczeć, nie narzekać, gdy jest ciężko, ale uśmiechać się i widzieć sytuację jako dobre ćwiczenie. Czy to brzmi dla ciebie niemożliwe? Cóż, a jednak takie nie jest. Apostoł Paweł napisał w jednym ze swoich listów o „chwale” w uciskach. Zawarł te słowa w liście do Rzymian 5:3-5 (UBG)

(…) Wszakże chlubimy się też w uciskach, wiedząc, że ucisk sprawia wytrwałość, zaś wytrwałość wypróbowanie, zaś wypróbowanie nadzieję; a nadzieja nie przynosi wstydu, gdyż miłość Boga rozlana jest w naszych sercach poprzez Ducha Świętego, który został nam dany.

Oznacza to bycie szczęśliwym nawet wtedy, gdy rzeczy w naszym życiu są trudne i nie idą po naszej myśli. Paweł był szczęśliwy, gdy życie było trudne (jak z pewnością czasami bywało), ponieważ ufał, że Bóg zawsze jest z nim. Widział to tak, że  naprawdę nie ma się o co martwić.

Dlatego wszyscy wierzący muszą mieć tę samą prawdę i postawę wygrawerowaną w ich sercach. Cokolwiek się stanie, Bóg będzie się nami opiekować i dostarczał nam niezbędnych w życiu rzeczy. Dla nas, wierzących nie powinno być wydarzeń, nad którymi Bóg nie sprawowałby kontroli i możemy mieć pewność, że nic, co jest naprawdę złe, nie może złamać naszej wiary. „Zło” to tylko „dobre ćwiczenie”- trudności- jak w przypadku tego dzielnego młodzieńca.