Spis treści
Ewangelia Mateusza 1 / przekład: Uwspółcześniona Biblia Gdańska
(2) Abraham spłodził Izaaka, a Izaak spłodził Jakuba, a Jakub spłodził Judę i jego braci.
(3) A Juda spłodził z Tamar Faresa i Zarę, a Fares spłodził Ezroma, a Ezrom spłodził Arama.
(4) A Aram spłodził Aminadaba, a Aminadab spłodził Naasona, a Naason spłodził Salmona.
(5) A Salmon spłodził z Rachab Booza, a Booz spłodził z Rut Obeda, a Obed spłodził Jessego.
(6) A Jesse spłodził króla Dawida, a król Dawid spłodził Salomona z tej, która była żoną Uriasza.
(7) A Salomon spłodził Roboama, a Roboam spłodził Abiasza, a Abiasz spłodził Azę.
(8) A Aza spłodził Jozafata, a Jozafat spłodził Jorama, a Joram spłodził Ozjasza.
(9) A Ozjasz spłodził Joatama, a Joatam spłodził Achaza, a Achaz spłodził Ezechiasza.
(10) A Ezechiasz spłodził Manassesa, a Manasses spłodził Amona, a Amon spłodził Jozjasza.
(11) A Jozjasz spłodził Jechoniasza i jego braci w czasie uprowadzenia do Babilonu.
(12) A po uprowadzeniu do Babilonu Jechoniasz spłodził Salatiela, a Salatiel spłodził Zorobabela.
(13) A Zorobabel spłodził Abiuda, a Abiud spłodził Eliakima, a Eliakim spłodził Azora.
(14) A Azor spłodził Sadoka, a Sadok spłodził Achima, a Achim spłodził Eliuda.
(15) A Eliud spłodził Eleazara, a Eleazar spłodził Matana, a Matan spłodził Jakuba.
(16) A Jakub spłodził Józefa, męża Marii, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem.
(17) Tak więc wszystkich pokoleń od Abrahama aż do Dawida jest czternaście; a od Dawida aż do uprowadzenia do Babilonu – pokoleń czternaście; a od uprowadzenia do Babilonu aż do Chrystusa – pokoleń czternaście.
(18) A z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak: Gdy Maria, jego matka, została zaślubiona Józefowi, zanim się zeszli, okazało się, że jest brzemienna z Ducha Świętego.
(19) Ale Józef, jej mąż, będąc sprawiedliwym i nie chcąc jej zniesławić, chciał ją potajemnie oddalić.
(20) A gdy o tym rozmyślał, oto anioł Pana ukazał mu się we śnie i powiedział: Józefie, synu Dawida, nie bój się przyjąć Marii, twojej żony. To bowiem, co się w niej poczęło, jest z Ducha Świętego.
(21) I urodzi syna, któremu nadasz imię Jezus. On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów.
(22) A to wszystko się stało, aby się wypełniło, co powiedział Pan przez proroka:
(23) Oto dziewica będzie brzemienna i urodzi syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, co się tłumaczy: Bóg z nami.
(24) Wtedy Józef, obudziwszy się ze snu, uczynił tak, jak mu rozkazał anioł Pana, i przyjął swoją żonę.
(25) Ale nie obcował z nią, dopóki nie urodziła swego pierworodnego syna, któremu nadał imię Jezus.”
Ewangelia Mateusza 1 / Uwspółcześniona Biblia Gdańska
Ewangelia Mateusza 1 – skrócony komentarz New European Commentary
Komentarz do Mateusza 1:1 – zapisy Ewangelii są spisaniem tego, jak np. Mateusz głosił Ewangelię. Mateusz rozpoczyna swoim wyjaśnieniem Ewangelii (,,dobrej nowiny”) poprzez wykazanie, że Jezus był potomkiem Abrahama i Dawida. Jest to istotne, ponieważ Ewangelia była zawarta w obietnicach skierowanych do właśnie tych ludzi (Galacjan 3:8) – to, że będą mieli literalnego potomka, który będzie Synem Bożym – Jezusem. Stąd wiemy, że Jezus nie istniał jako fizyczna osoba przed narodzinami; miał ludzką naturę.
Komentarz do Mateusza 1:19 – Józef mógł powiedzieć innym o całej sytuacji i uczynić sprawę Marii publiczną na mocy ,,prawa zazdrości” z Księgi Liczb 5. Ale właśnie dlatego, że Józef był naprawdę ,,sprawiedliwy”, nie zrobił tego. Był wrażliwy w stosunku do niej – tak jak my powinniśmy być w stosunku do wszystkich tych, znajdujących się w sytuacjach, których pełne zrozumienie jest poza naszym zasięgiem.
Komentarz do Mateusza 1:20 – ,,poczęło” – początek Jezusa miał miejsce w Marii. Nie istniał wcześniej. To z niej się narodził.
Komentarz do Mateusza 1:21 – Jezus oznacza ,,Zbawiciel”; Chrystus z kolei ,,wybrany” (pomazany, namaszczony).
