Lea – ta druga

Kobiety w Biblii nie są zbyt często analizowanymi postaciami przez chrześcijan. Skupiamy się oczywiście na analizie mężów wiary, Abrahama, Dawida, apostołów i oczywiście samego naszego Pana Jezusa Chrystusa. Tymczasem kobiety to ważny aspekt biblijny, którego wzięcie pod przysłowiową „lupę” pozwala na wyciągnięcie wielu istotnych aspektów pozytywnie wpływających na naszą wiedzę i wiarę. Poniżej, krótka analiza postaci Lei.

Lea jest starszą siostrą Racheli. Podobnie jak w historii Jakuba i Ezawa, pomimo jej starszeństwa, przypadła jej „drugorzędna” rola.

Imię Lea, po hebrajsku „לֵאָ֖ה” jest częścią rodziny słów oznaczających kogoś zmęczonego, znużonego zaś w kontekście protosemickim imię to oznacza  „krowę” od słów „leiʾ-at- ~ laʾei-at”. To pierwsze być może związane jest z wyglądem oczu Lei, o których czytamy w Księdze Rodzaju 29:17a :

„Oczy Lei były jakby zgaszone” (Biblia Tysiąclecia)

Po raz pierwszy spotykamy się z postacią Lei właśnie w tym rozdziale Księgi Rodzaju. W wersecie 16. czytamy o niej, że była „starsza”. W konkordancji Stronga słowo to jest oznaczone numerem 3812. Gdy spojrzymy na nie w kontekście jego użycia w kilku innych wersetach, możemy zyskać naprawdę ciekawe spojrzenie na to słowo i zrozumieć lepiej jego znaczenie. I tak na przykład:

Księga Rodzaju 1:16 „I Bóg uczynił dwa wielkie <01419> światła; światło większe, <01419> aby rządziło dniem, i światło mniejsze, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy”

jak i:

Rodzaju 1:21 „I Bóg stworzył wielkie <01419> wieloryby…”

Słowo „wielkie”  w powyższych wersetach wskazuje na respekt i szacunek, dla obiektów, które określane są tym słowem. Skoro Bóg wyróżnił swoje dzieła nadając im wielkie formy i kształty, na pewno zrobił to w pewnym celu, mianowicie oddania ich świetności jako swoich dzieł, podkreślenia ich specjalności pośród innych stworzeń i ciał niebieskich. Podobnym słowem określono Leę, czy wiec nie należał się jej szacunek ze względu na „starszeństwo”? Na pewno tak. Podobnie jak należy się wszystkim osobom starszym, spotykanym przez nas na co dzień lub będących w naszej rodzinie.

Inny ciekawy i w sumie bardzo znany  szczegół, jeśli chodzi o wygląd Lei, to jej oczy. Tym razem zacytuję ten werset z Księgi Rodzaju 29:17 z Biblii Wujka (wyd. 1923):

„Ale Lea była ciekących oczu: Rachel oblicza pięknego, i wejrzenia wdzięcznego,”

Inne przekłady określają oczy Lei jako: czułe, wątłe, chore, słabe dlatego sądzi się, że Lea miała jakąś chorobę oczu. Zajrzyjmy ponownie do Stronga. Słowo to znajduje się pod numerem H7930 tegoż leksykonu, Numer ten  znajdujemy np. w Księdze Rodzaju 18:7:

„Abraham zaś poszedł do stada, wziął młode i wyborne <7390> cielę i dał je słudze, który szybko je przyrządził.”

Najwyraźniej, Lea nie była tak brzydka jak możemy sobie wyobrażać na podstawie historii o dwóch siostrach gdyż wyborne cielę nie opisuje czegoś brzydkiego. Jednak musiała mieć rzeczywiście jakiś problem z oczami, stąd pierwsze negatywne wrażenie co do jej aparycji w porównaniu z piękna siostrą Rachelą (jej opisem zajmę się w następnym artykule).

Bibliści spierają się o to, czy Lea była rzeczywiście brzydka, czy po prostu „brzydsza” niż Rachela. Dla mnie słowo „ale” w środku Księgi Rodzaju 29:17 („Oczy Lei były słabe, ale Rachela była piękna w formie i wyglądzie.”) jest wskazówką, że Bóg chce, abyśmy wiedzieli, że te dwie kobiety były różne fizycznie.

Co takiego mówi nam Biblia o charakterze Lei?

Zdecydowanie była wierzącą w Boga JHWH. Świadczą o tym poniższe wersety:

Księga Rodzaju 29:32

„I poczęła Lea, i urodziła syna, i nazwała go Ruben, bo rzekła: Wejrzał Pan na niedolę moją, bo teraz mąż mój będzie mnie kochał” (Biblia Mesjańska)

Jak również Księga Rodzaju 29:33

” I znów poczęła, i urodziła syna, i rzekła: Usłyszał Pan, że byłam w niełasce, dlatego dał mi i tego; i nazwała go Symeon.” (Biblia Mesjańska)

Widzimy wyraźnie, ze Lea czuła błogosławieństwo Boga i jego wsparcie w jej trudnej,  małżeńskiej sytuacji.

Księga Rodzaju 29 zawiera tez narrację, która ujawnia, w jaki sposób imiona, które Lea wybrała dla każdego z jej chłopców, odzwierciedlały głębsze pragnienie połączenia z Jakubem.

Kiedy nazywa swojego pierwszego syna Ruben, mówi: „Teraz mój mąż będzie mnie kochał”. Wraz ze swoim drugim synem, Symeonem, Lea lamentuje, że chociaż jej nienawidzi, przynajmniej może jej mąż będzie ją teraz słuchał. Wraz ze swoim trzecim synem, Lewim, Lea ma nadzieję, że teraz, ze względu na swojego trzeciego syna, Jakub będzie do niej przywiązany. Ale wydaje się, że przez swojego czwartego syna, Judę, Lea zmieniła serce. Kiedy Juda się rodzi, mówi tylko: „teraz będę chwaliła Pana”. Czyli ponownie główną radością jest jej wiara i zaufanie do Boga.

Piękną częścią historii Lei w Biblii jest to, że chociaż nie była atrakcyjną „gwiazdą” swojej rodziny – Bóg nadal używał jej w fenomenalny sposób. Jej syn, Juda, został ojcem plemienia, które zrodziło zarówno króla Dawida, jak i ostatecznie Jezusa, Mesjasza.

Lea miała zdumiewający cel w swoim życiu– była (praprapra… ) babcią Jezusa. Jakże zaszczytna to rola. Bóg pobłogosławił jej w tak wspaniały sposób, wynagradzając  jej trudy życia jako małżonki Jakuba-tej drugiej małżonki.

Myślę, ze życie Lei przypomina nam, że Bóg dał każdemu z nas wszystko, czego potrzebujemy fizycznie, aby osiągnąć Jego cel w naszym życiu. Jesteśmy wszyscy dostatecznie wyposażeni aby spełniać plan Boga jaki ma co do nas. W oczach Boga każdy człowiek ma taką samą wartość i jest to wartość bezgraniczna (jesteśmy bezcenni). Pamiętajmy o tym, że pomimo naszych niedoskonałości, być może braku pięknej aparycji jak w przypadku Lei, nie wyklucza nas to z bycia częścią Planu Bożego, jeśli bardzo będziemy tego pragnąć i o to się modlić.

Pewne elementy artykułu zostały napisane na podstawie  wykładu jakiego  miałam przyjemność wysłuchać 14.09.2021 na spotkaniu online z polsko-brytyjską grupą chystadelfian.