Ewangelia Mateusza 1 – pogłębione komentarze [Nowa Europejska Wersja]

„Księga”, po grecku biblos, sugeruje oficjalny tom. Możliwe, że Mateusz odnosi to tylko do genealogii, ale w takim przypadku „biblos” nie wydaje się odpowiednim słowem. Ewangelie były zapisami przesłania Dobrej Nowiny głoszonej przez np. Mateusza, a wraz z upływem czasu, gdy Pan nie wracał, spisywali pod natchnieniem swoje typowe relacje dotyczące Dobrej Nowiny. Greckie słowo ,,genesis” bywa także tłumaczone jako „coś naturalnego” w swoich dwóch innych wystąpieniach (Jakuba 1:23, Jakuba 3:6). Jeśli „księga” odnosi się całej Ewangelii Mateusza, mogłoby być tak, że jest to Ewangelia, która koncentruje się na naturze Jezusa. Pokrewne słowa często pojawiają się w genealogiach – ludzie „poczęli” (gr. gennao) swoich potomków, aż to Jezus zostało zrodzony z Marii (Mateusza 1:16). Jezus jako osoba miał „genesis”. Został zrodzony przez Marię, tak jak Jego przodkowie byli „zrodzeni” przez „generacje” swoich przodków – cały rozdział stanowi potężny cios dla idei, że Jezus preegzystował jako osoba przed Swoim urodzeniem. Jego pokolenie jest przedstawiane jako mające tę samą naturę, co „pokolenie” Jego przodków. 

Rzymscy władcy i greccy bohaterowie czasem wywodzili swój rodowód od boga – i stąd genealogia Jezusa, którego Ewangelie przedstawiają jako ostatecznego Władcę, jest pod tym względem całkiem radykalna. Powód? Wywodzi rodowód Jezusa z człowieka – Abrahama. Wielkość Jezusa leżała w jego człowieczeństwie. 

Fakt, że Izaak i Jakub mieli braci został starannie pominięty – ponieważ potomkowie Iszmaela i Ezawa nie byli zaliczani do ludu Bożego.

Skoro Pan pochodził z linii Faresa, dlaczego wspominać narodziny Zary – jeśli tak wiele szczegółów w genealogii zostaje pominiętych, nawet całe pokolenia, dlaczego zajmować miejsce, aby zapisywać to? Być może dlatego, że to Zara urodziła się jako pierwsza, ale to Fares otrzymał prawa pierworodnego. A genealogie uczą nas, jak Bóg uwielbia pracować przez swoje sługi, odrzucone i po ludzku słabe jednostki.

Tamar była prostytutką i cudzołożnicą, podobnie jak Rahab. Zobacz komentarz poniżej -> Mateusza 1:5.

Salmon był z plemienia Judy, ponieważ jest to genealogia ze strony Judy (Mateusza 1:2). Dwaj szpiedzy, uznani za wiernych, kiedy to szpiedzy zostali wysłani za pierwszym razem, to Jozue i Kaleb – z plemienia Efraima i Judy (Liczb 13:6, Sędziów 2:9). Wydaje się prawdopodobne, że kiedy dwa szpiedzy znowu zostali wysłani, byli z tych samych dwóch plemion. Salmon był księciem z plemienia Judy – można założyć, że był jednym z dwóch szpiegów, który udał się do Rahab, by potem ją poślubić.

 Rahab była poganką i grzesznicą. Jezus był moralnie doskonały, a mimo to rodowód pokazuje, jak wiele było działało przeciw Jego duchowości. Nie możemy usprawiedliwiać braku duchowości naszym niewłaściwym pochodzeniem. Zauważmy, że na przestrzeni historii Izraela było bardzo wiele małżeństw mieszanych z poganami, jak Rahab i Rut; relacja Izraela z Bogiem nie była więc oparta na czystości etnicznej, ale raczej tożsamości kulturowej i łasce Bożej. Rodowód w Ew. Mateusza przedstawia [to niezwykłe, jak na żydowskie genealogie] kilka kobiet, które stały się przodkiniami Mesjasza, dzięki niezwykłym związkom. To prawie tak, jakby genealogia znajduje się tutaj, by przedstawić drogę do opisu poczęcia Jezusa przez Marię bez udziału mężczyzny.

Pozostali nie są wymienieni jako królowie. Może to sugerować, że Jezus był obiecanym potomkiem Dawida i dlatego obietnice wiecznego Królestwa złożone potomkowi Dawida mają swoje zastosowanie dla Jezusa.

Dosłownie „tej z Uriasza”. „Tej, która była żoną” jest uzupełniane przez niektórych tłumaczy jako wyjaśnienie, ale nie ma tych słów w oryginale. Podczas gdy Bóg „zapomina” grzech w takim sensie, że nie ma go już dłużej przeciw nam, pamięć o nich nie jest wymazana. A Jego słowo jest pełne takich aluzji do grzechu, który co prawda On przebaczył i symbolicznie „wymazał”, ale wciąż pozostaje w Bożej historii. My także możemy wybaczyć, ale „zapomnienie” nie jest zawsze możliwe i nie oznacza, że nie wybaczyliśmy. 

Zły Roboam zrodził złego Abiasza; zły Abiasz zrodził dobrego Asę; dobry Asa zrodził dobrego Jozafata; dobry Jozafat zrodził złego Jorama. Być może nacisk jest położony na to, że duchowość nie jest genetyczna, podobnie jak grzeszność. Jezus był doskonały, pomimo że w jego żyłach płynęła „zła krew”; podobnie my nie możemy zrzucać odpowiedzialności za niepowodzenia na nasze pochodzenia. Nie należy też zakładać, że dzieci mające pobożnych rodziców okażą się sprawiedliwe.