מִקְרָא (mikra): znaczenie, użycie oraz ciekawostki

מִקְרָא (mikra): Vine’s Complete Expository Dictionary of Old and New Testament Words

מִקְרָא (mikra). Słownik hebrajsko-polski

„Nabożeństwo publiczne, zgromadzenie”. Słowo to oznacza efekt oficjalnego wezwania do nabożeństwa („zgromadzenie”). W jednym ze swoich 23 wystąpień „mikra” odnosi się do „dni zgromadzenia” (Kapłańska 23:2).

מִקְרָא (mikra): dodatkowe uwagi

• מִקְרָא (mikra) może odnosić się do samego zwołania na zgromadzenia (Liczb 10:2).
• w Nehemiasza 8:8 Ezdrasz zgromadził lud, aby publicznie czytać Prawo; מִקְרָא (mikra) zostaje przetłumaczone jako „czytanie”, np.

Czytali z księgi, z Prawa Bożego, dokładnie, z dodaniem objaśnienia, aby lud mógł zrozumieć czytanie (Nehemiasza 8:8; P. Ekumeniczny)

• w pracy „Meditation in Judaism, Christianity and Islam” czytamy, że arabskim odpowiednikiem מִקְרָא (mikra) jest „koran”; oba słowa mają ten sam rdzeń „k-r-„, co potwierdza fakt pierwotnego głośnego odczytywania (lub też śpiewania) tekstu.

מִקְרָא (mikra): ciekawostki

Pierwotnie istniał 7-letni i 3-letni cykl czytania Tory. Ostatecznie w tradycji zachował się cykl pochodzący z tradycji babilońskiej, trwający 1 rok ². Historyczne potwierdzenie istnienia takiej praktyki znajdujemy w Nowym Testamencie; porównaj: Łukasza 4:17 oraz Dzieje 13:15 (czytano więc również proroków).

Głośne powtarzanie służyło również zapamiętywaniu tekstu. Sugeruje się, że to właśnie jest znaczenie idiomu „wypisać na tablicy serca” (Przysłów 3:3, Przysłów 7:3; porównaj Jeremiasza 31:33, Powtórzonego Prawa 6:6) ³.

„Mikra” – taką nazwę nosił jeden z odłamów w łonie karaizmu (druga połowa VIII wieku n.e.)⁴, jedną z wcześniejszych nazw ruchu było właśnie „bnei mikra” czyli „synowie Pisma” ⁵; na skutek przemian geopolitycznych na znaczeniu zaczął zyskiwać judaizm rabiniczny, a karaizm stanowił głos protestu przeciw ustnej tradycji (więcej w tekście: Kim są karaimi i dlaczego odrzucają judaizm rabiniczny?).