Kim jest Lucyfer w Księdze Izajasza 14

Izajasza 14: komentarze

1. Słowa „diabeł’, „szatan”, „anioł” w ogóle nie występują w tym rozdziale. Słowo Lucyfer występuje tylko w tym miejscu Słowa Bożego – Izajasza 14:12.
2. Nie ma dowodów na to, że Izajasza 14 opisuje to, co stało się w około 3000 lat temu w Edenie. Dlaczego tak długo czekaliśmy na taki opis??
3. Lucyfer jest opisywany w następujący sposób:

Izajasza 14:11: Twoją pychę i brzęk twoich lutni strącono do krainy umarłych. Twoim posłaniem zgnilizna, a robactwo twoim okryciem.

Jest wyśmiewany przez ludzi:

Izajasza 14:16:

Ci, którzy cię widzą, spoglądają na ciebie, przypatrują ci się uważnie: Czy to jest ten mąż, który był postrachem ziemi, trząsł królestwami? / por. Izajasza 14:4-8 (o królu babilońskim).

Nie ma więc uzasadnienia, że Lucyfer kusi/prowadzi ludzi na manowce grzechu. Dodatkowo Izajasza 14:16 mówi o mężu- człowieku.

4. Dlaczego Lucyfer został ukarany za słowa „wstąpię na niebiosa wersecie Izajasza 14:13, skoro już tam był?

Izajasza 14:12-13: Jakże to spadłeś z niebios, Jaśniejący, Synu Jutrzenki? Jakże runąłeś na ziemię, ty, który podbijałeś narody? Ty, który mówiłeś w swym sercu: Wstąpię na niebiosa; powyżej gwiazd Bożych postawię mój tron. Zasiądę na Górze Obrad, na krańcach północy.

5. Lucyfer gnije w grobie (Izajasza 14:11). Wiemy, że anioły nie mogą umrzeć (Łukasza 20:35-36), więc jeśli Lucyfer to anioł, nie może umrzeć – dlatego wersety te opisują człowieka.

6. Wersety Izajasza 14:13-14:

A przecież to ty mawiałeś w swoim sercu: Wstąpię na niebiosa, swój tron wyniosę ponad gwiazdy Boże i zasiądę na górze narad, na najdalszej północy. Wstąpię na szczyty obłoków, zrównam się z Najwyższym

korespondują z wersetami 2 Tesaloniczan 2:3-4:

Niechaj was nikt w żaden sposób nie zwodzi; bo nie nastanie pierwej, zanim nie przyjdzie odstępstwo i nie objawi się człowiek niegodziwości, syn zatracenia, Przeciwnik, który wynosi się ponad wszystko, co się zwie Bogiem lub jest przedmiotem boskiej czci, a nawet zasiądzie w świątyni Bożej, podając się za Boga.

W ten sposób Lucyfer niejako przekazuje swoje cechy, innej osobie w czasach ostatecznych i nie jest to anioł, tylko człowiek.

7. Należy zauważyć, że wyrażenie „gwiazda poranna” jest tłumaczone na Lucifer (tłumaczenie łacińskiej Wulgaty). Słowo Lucyfer użyte jest także do określenia Jezusa Chrystusa jako „gwiazdy porannej” w Ks. Apokalipsy 22:16 (Stella matutina, Lucifer). Rzeczywiście niektórzy wcześni chrześcijanie przyjmowali imię „Lucyfer” lub nazwę „Lucyferianie”, aby identyfikować się z Chrystusem. Dopiero Orygenes, „ojciec kościoła”, odniósł słowo „Lucyfer” do słowa „szatan” lub siły zła. Wiele wieków później John Milton spopularyzował mit w poemacie Paradise Lost (Raj utracony).

„Lucyfer” w ścisłym tego słowa znaczeniu znaczy „niosący światło” i rzeczywiście nazwa była stosowana wśród grup pierwszych chrześcijan.

Izajasza 14: wyjaśnienia

1. Teksty Izajasza rozdziały 13-23 są tekstami obciążającymi narody; Egipt, Babilon, Tyr itd. W Izajasza 14:4 czytamy:

zanucisz tę szyderczą pieśń o królu babilońskim i powiesz tak: Wykończył się ciemięzca, skończyło się panoszenie!

Jest to proroctwo o człowieku, królu babilońskim, który jest opisany, jako „Lucyfer-gwiazda poranna” W rozdziale mowa jest o upadku człowieka, króla Babilonu. Izajasza 14:16:

Ci, którzy cię widzą, spoglądają na ciebie, przypatrują ci się uważnie: Czy to jest ten mąż, który był postrachem ziemi, trząsł królestwami?

2. Ponieważ „Lucyfer” był człowiekiem jak każdy inny król, dlatego warto doczytać wersety Izajasza 14:9-10:

Kraina umarłych zadrżała w dole przez ciebie, by wyjść na twoje spotkanie, gdy przyjdziesz, dla ciebie budzi duchy wszystkich zmarłych władców ziemi, wszystkim królom narodów każe wstać z ich tronów, Ci zaś wszyscy razem odzywają się i mówią do ciebie: Także ty zasłabłeś jak my, z nami się zrównałeś!

3. Werset Izajasza 14:20 mówi:

Z tymi, którzy zstępują do kamiennego grobowca, ty nigdy nie złączysz się w grobie, bo zniszczyłeś swój kraj, wymordowałeś swój lud. Ród złośników niech nigdy nie będzie wspominany!

Kim jest ród złośników? To inaczej „pokolenie węża” – to pokolenie będzie zapomniane. Werset 20. mówi dodatkowo:

„bo zniszczyłeś swój kraj, wymordowałeś swój lud”

Warto zadać pytanie retoryczne, jaki swój lud wymordował diabeł? A werset Izajasza 14:22:

Powstanę przeciwko nim – mówi Pan Zastępów – wygubię imię Babilonu i resztkę, i dziecię, i wnuka – mówi Pan.

Jahwe mówi, że imię Babilonu zostanie wygubione, zniszczone.

4. Pamiętajmy, że jest to satyra/przypowieść/proroctwo w stosunku do króla babilońskiego (Izajasza 14:4). Lucyfer oznacza „poranną gwiazdę”, czyli najjaśniejszą z gwiazd. W przypowieści tej „gwiazda” dumnie chce się wynieść ponad inne, postawić swój tron obok, (wyżej) innej gwiazdy Bożej (Izajasza 14:13). Z tego powodu gwiazda zostaje zrzucona na ziemię. Gwiazda reprezentuje króla Babilonu. Daniel w 4. rozdziale swojej księgi wyjaśnia sen Nabuchodonozora i pokazuje sukcesy, władzę i chwałę króla oraz to, że nie uznał faktu, że to Bóg dał mu to wszystko. Wielka pycha i potęga króla Nabuchodonozora sięgała nieba. Daniela 4:19:

jesteś ty, o królu. Wzrosłeś i stałeś się potężny, a wielkość twoja wzrastała i sięgała aż do nieba, panowanie zaś twoje aż po krańce świata.

Z tego powodu czytamy w Daniela 4:30:

W tej chwili spełniło się słowo na Nabuchodonozorze: Wypędzony został spośród ludzi i jadał trawę jak bydło, a rosa niebieska zraszała jego ciało, aż jego włosy urosły jak u orłów pierze, a jego paznokcie jak u ptaków pazury.

Tak nagłe upokorzenie najważniejszego i najbardziej wpływowego człowieka tamtych czasów na ziemi jest przyrównane, (bo jest to przypowieść) do nagłego upadku najjaśniejszej gwiazdy porannej na ziemię. Musimy pamiętać, że gwiazdy w Biblii są symbolem silnych ludzi, władców, por. sen Józefa

• Rodzaju 37:9: Potem miał jeszcze inny sen i opowiedział go braciom swoim. Powiedział: Miałem znowu sen: oto słońce, księżyc i jedenaście gwiazd kłaniało mi się.
• Izajasza 13:10 (dotyczące przywódców Babilonu): Gdyż gwiazdy niebios i ich planety nie dadzą swojego światła, słońce zaćmi się zaraz, gdy wzejdzie, a księżyc nie błyśnie swym światłem.
• Ezechiela 32:7 (dotyczące przywódców Egiptu): Gdy będziesz gasł, zakryję niebiosa i zaćmię ich gwiazdy. Słońce zasłonię obłokiem, a Księżyc nie zabłyśnie blaskiem.
• Daniela 8:10 (kozioł to Grecja i Aleksander Wielki): Wielkością swoją sięgał aż do wojska niebieskiego i strącił na ziemię niektórych z wojska i z gwiazd, i podeptał ich.

„Wstępowanie do nieba” i „spadające gwiazdy” to bardzo często idiomy biblijne, które są używane w celu pokazania wielkiej dumy i siły bohaterów, państw, a potem ich nagłego i wielkiego upadku. Oto kilka przykładów:

• Hioba 20:6: Choćby jego pycha sięgała aż do nieba, a jego głowa dotykała obłoków
• Jeremiasza 51:53: Choćby Babilon wstąpił na niebiosa i choćby swoją twierdzę zbudował na niedostępnej wysokości, jednak ode mnie przyjdą do niego pustoszyciele – mówi Pan.
• Lamentacje 2:1: Ach, jakże zachmurzył się Pan w swoim gniewie nad córką Syjońską, z nieba na ziemię zrzucił wspaniałość Izraela i nie pamiętał w dniu swojego gniewu o podnóżku swoich stóp.
• Mateusza 11:23: A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba wywyższone będziesz? Aż do piekła zostaniesz strącone (do grobu).

Prawda jest taka, że rozdział nic nie mówi o upadku szatana, ale o upadku wielkości, dumy i pychy króla babilońskiego Nabuchodonozora.

5. Werset z Izajasza 14:17:

Ziemię obracał w pustynię, grody jej burzył, swoich jeńców nie wypuszczał na wolność

i werset Izajasza 14:21:

Zgotujcie jego synom rzeź z powodu winy ich ojców, aby nie powstali i nie posiedli ziemi, i ruinami nie pokryli powierzchni lądu!

Te wersety opisują typową politykę militarną Babilonu, czyli niszczenie całych obszarów ziemi, transportu jeńców w inne rejony, tak jak czynili to z Żydami. Pojmanym jeńcom nie pozwalano wracać do kraju. Babilończycy budowali nowe miasta ze zrabowanego złota uciskanych narodów. Takie postępowanie, pycha, okrucieństwo, spowodowała, że Lucyfer-król Babilonu nie dostanie nawet pochówku godnego królowi; Izajasza 14:18-20:

wszyscy Królowie narodów, wszyscy oni spoczywają z chwałą, każdy w swoim grobowcu. A tyś wyrzucony z twego grobu jak ścierwo obrzydliwe, otoczony pomordowanymi, przebitymi mieczem, jak trup zbezczeszczony! Z tymi, których składają na kamieniach grobowego dołu, ty nie będziesz złączony w pogrzebie;.

Jeśli Lucyfer potrzebował grobu to był zwykłym człowiekiem.

6. Werset Izajasza 14:12 mówi, że ma być powalony:

powalony jesteś na ziemię

Powalone może być drzewo bądź przedmiot; mamy nawiązanie do Daniela 4:8-16, gdzie drzewo to ma być wycięte i powalone.

7. Istnieje jeszcze jeden dobry powód, aby sądzić, że król babiloński jest nazwany „gwiazdą poranną” lub inaczej Wenus. Babilończycy wierzyli, że ich król był dzieckiem Isztar i Bela. Babilończycy byli mocno związani z planetami i kultem astralnym. Isztar, boskie uosobienie planety Wenus. Bel (w Babilonii nazywany Marduk), pan powietrza, później w mitologii greckiej Zeus.

8.Fragment o „Lucyferze” jest dekonstrukcją mitów tamtych czasów. Starożytny mit opowiadał o gwieździe porannej Helel (oznacza planetę Wenus), który starał się wspinać po północnych ścianach miasta bogów, aby obwołać się królem nieba i jeździć po niebie na wschodzącym słońcu. Izajasz wykpił szyderczy mit i pokazał na przykładzie króla Babilonu, że król Babilonu działał jak Helel, jednak nie został strącony przez inne gwiazdy tylko przez samego Boga.

9. Miasto Babilon było otoczone potrójną linią murów z ośmioma bramami, z których najwspanialszą była Brama Isztar. Ta brama wyłożona była niebieską glazurą. Według niektórych przekazów, między innymi Biblii, pod koniec swojego panowania Nabuchodonozor stracił zmysły na okres siedmiu lat, po czym odzyskał pełnię zdrowia. W oparciu o opisy choroby zawarte w Biblii niektórzy uważają, że mógł on cierpieć na boantropię (choroba psychiczna, w której choremu wydaje się, że jest wołem), lub jakąś postać porfirii – tzw. wampirza choroba.

W pismach mesjańskich mamy odniesienia do gwiazdy porannej – są one pozytywne i odnoszą się do Jezusa.

• 2 Piotra 1:19: Mamy więc słowo prorockie jeszcze bardziej potwierdzone, a wy dobrze czynicie, trzymając się go niby pochodni, świecącej w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta i nie wzejdzie jutrzenka w waszych sercach.
• Objawienia 2:28: Taką władzę i Ja otrzymałem od Ojca mojego; dam mu też gwiazdę poranną.
• Objawienia 22:16: Ja, Jezus, wysłałem anioła mego, by poświadczył wam to w zborach, Jam jest korzeń i ród Dawidowy, gwiazda jasna poranna.