1-4 Duch Boży. Książka „Prawdziwy Chrystus”

Ponieważ Bóg jest prawdziwą, osobową istotą z uczuciami i emocjami, należy się spodziewać, że będzie miał On pewien sposób dzielenia się Swoimi pragnieniami i uczuciami z nami, Jego dziećmi, oraz działania w naszym życiu na sposób, który będzie spójny z Jego charakterem. Bóg robi wszystkie te rzeczy przez Swojego ,,ducha”. Jeśli chcemy znać Boga i mieć z Nim aktywną relację, powinniśmy wiedzieć, czym jest ,,duch Boga” i jak działa.

Nie jest łatwo dokładnie zdefiniować, co oznacza słowo ,,duch”. Jeśli poszedłbyś na wsele, mógłbyś na przykład zauważyć: ,,Panował tam naprawdę dobry duch!”. Przez takie słowa masz na myśli dobrą atmosferę, na pewien sposób wszystko, co związane z tym weselem, było dobre; każdy był elegancko ubrany, jedzenie było smaczne, ludzie życzliwie ze sobą rozmawiali, panna młoda wyglądała pięknie itd. Wszystkie te rzeczy złożyły się na ,,ducha” wesela. Podobnie duch Boga w pewien sposób podsumowuje wszystko co z Nim związane. Hebrajskie słowo tłumaczone jako ,,duch” w Starym Testamencie dokładnie oznacza ,,oddech” lub ,,moc”, tym samym Duch Boży jest Jego ,,oddechem”, samą istotą Boga, odzwierciedlającą Jego umysł. Przytoczymy przykłady, jak słowo ,,duch” jest używane na temat czyjegoś umysłu lub usposobienia w części 4.3. To, że duch nie odnosi się jedynie do czystej mocy Boga, jest oczywiste na podstawie Rzymian 15:19: „moc Ducha Bożego”.

Powszechnym biblijnym nauczaniem jest to, że sposób myślenia człowieka jest wyrażony w jego czynach (Przysłów 23:7, Mateusza 12:34); mała refleksja nad naszymi własnymi działaniami potwierdzi to. Myślimy o czymś i następnie robimy to. Nasz „duch” lub umysł może zastanawiać się nad faktem, że jesteśmy głodni i potrzebujemy coś zjeść. Widzimy pozostawionego banana w kuchni; wtedy to pragnienie ,,ducha” zostaje przełożone na działanie – sięgamy po banana, obieramy go i jemy. Ten prosty przykład pokazuje, dlaczego hebrajskie słowo na ,,ducha” oznacza zarówno oddech czy umysł, ale także moc. Nasz duch, nasza istota, odnosi się do naszych myśli i tym samym także do działań, które podejmujemy, aby wyrazić te myśli lub nasze wewnętrzne usposobienie. Na dużo bardziej wzniosłym poziomie, duch Boży jest tym samym, jest mocą, poprzez którą ukazuje On swoją prawdziwą istotę, swoje usposobienie i cel. Bóg myśli i tym samym sprawia wykonanie rzeczy. ,,Jak pomyślałem, tak się też dzieje, i jak postanowiłem, tak się też stanie” (Izajasza 14:24).

Moc Boga

Wiele wersetów jasno identyfikuje ducha Bożego z Jego mocą. W celu stworzenia ziemi „Duch Boży unosił się nad wodami. Wtedy rzekł Bóg: „Niech się stanie światłość”. I stała się światłość.” (Rodzaju 1:2-3).

Duch Boży był mocą, przez którą wszystkie rzeczy, np. światło, zostały stworzone. „Swoim duchem przyozdobił niebiosa, a jego ręka stworzyła pokrzywionego węża” (Hioba 26:13). Porównanie Mateusza 12:28 i Łukasza 11:20 pokazuje, że ,,palec Boży” i ,,duch Boży” są odpowiednikami – Bóg w działaniu to Jego duch. „Słowem Jehowy zostały uczynione niebiosa, a duchem jego ust cały ich zastęp” (Psalm 33:6). Dlatego duch Boży jest opisany w następujący sposób.

– Jego dech
– Jego słowo
– Jego palec
– Jego ręka

Dlatego za sprawą Swojej mocy osiąga On wszystko. Na przykład, wierzący są zrodzeni za sprawą woli Boga (Jana 1:13), co dzieje się za sprawą Jego ducha (Jana 3:3-5). Jego wola zostaje użyta w działaniu poprzez Jego ducha. O całości naturalnego stworzenia czytamy następuje słowa: ,,Posyłasz swego ducha, a są stworzone, i odnawiasz oblicze ziemi” (Psalm 104:30). Ten duch/moc jest także tym, co podtrzymuje wszystkie rzeczy, a także środkiem stwarzania. Nietrudno się domyślić, że to tragiczne życie upadłoby bez aktywnego udziału ducha Boga. Jobowi, człowiekowi, który miał dość życia, przypomniał o tym inny prorok: ,,Gdyby On swoje serce zachował dla siebie, swojego ducha i tchnienie swoje zatrzymał przy sobie, zginęłoby wszystko, co żyje, a człowiek powróciłby do prochu (Hioba 34:14-15). Podźwigając się z podobnych okowów depresji, Dawid prosił Boga, aby Ten nadal wspierał go tym duchem, tj. zachował jego życie (Psalm 51:12).