Psalm 142. „Wylewam przed nim swoją troskę i opowiadam mu swoje utrapienie” (UBG)

Psalm 142:1

<Pieśń pouczająca Dawida, jego modlitwa, gdy był w jaskini>
Swoim głosem wołam do PANA; swoim głosem modlę się do PANA.

Psalm 142:2

Wylewam przed nim swoją troskę i opowiadam mu swoje utrapienie.

Psalm 142:3

Gdy mój duch jest we mnie zdruzgotany, ty znasz moją ścieżkę; na drodze, którą chodziłem, zastawili na mnie sidło.

Psalm 142:4

Oglądałem się na prawo i spojrzałem, ale nie było nikogo, kto mnie znał; nie było dla mnie ucieczki, nikt się nie troszczył o moją duszę.

Zobacz także: Plan czytania Biblii w rok

Psalm 142:5

PANIE, wołam do ciebie, mówiąc: Ty jesteś moją nadzieją, ty jesteś moim udziałem w ziemi żyjących.

Psalm 142:6

Wysłuchaj mego wołania, bo jestem bardzo udręczony; ocal mnie od moich prześladowców, bo są mocniejsi ode mnie.

Psalm 142:7

Wyprowadź moją duszę z więzienia, abym chwalił twoje imię; sprawiedliwi otoczą mnie, gdy okażesz mi dobroć.

Psalm 142:7