Księga Kaznodziei 3. „Jest czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas wyrywania…” (UBG)

Księga Kaznodziei 3:1

Jest pora na wszystko i czas na każdą sprawę pod niebem.

Księga Kaznodziei 3:2

Jest czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono;

Księga Kaznodziei 3:3

Czas zabijania i czas leczenia, czas burzenia i czas budowania;

Księga Kaznodziei 3:4

Czas płaczu i czas śmiechu, czas smutku i czas pląsów;

Księga Kaznodziei 3:1-8

Księga Kaznodziei 3:5

Czas rzucania kamieni i czas zbierania kamieni, czas uścisków i czas powstrzymywania się od uścisków;

Księga Kaznodziei 3:6

Czas szukania i czas tracenia, czas zachowania i czas wyrzucania;

Księga Kaznodziei 3:7

Czas rozdzierania i czas zszywania, czas milczenia i czas mówienia;

Księga Kaznodziei 3:8

Czas miłowania i czas nienawiści, czas wojny i czas pokoju.

Księga Kaznodziei 3:9

Jaki pożytek ma ten, kto pracuje, z całego swego trudu?

Księga Kaznodziei 3:10

Widziałem pracę, którą Bóg dał synom ludzkim, aby się nią trudzili.

Księga Kaznodziei 3:11

Wszystko dobrze uczynił w swoim czasie. Włożył także świat w ich serca, mimo że człowiek nie zdoła pojąć dzieła, którego Bóg dokonuje od początku do końca.

Księga Kaznodziei 3:12

Dlatego wiem, że dla nich nie ma nic lepszego nad to, by się radowali i czynili dobrze za swego życia.

Księga Kaznodziei 3:13

Również i to, gdy każdy człowiek je i pije, i cieszy się dobrem całego swego trudu, jest darem Boga.

Księga Kaznodziei 3:14

Wiem i to, że cokolwiek czyni Bóg, będzie trwać na wieki. Nie można do tego nic dodać ani z tego odjąć, a Bóg czyni to, aby ludzie się go bali.

Księga Kaznodziei 3:15

To, co było, jest teraz, a to, co będzie, już było. Bóg bowiem żąda tego, co przeminęło.

Księga Kaznodziei 3:16

Widziałem jeszcze pod słońcem niegodziwość w miejscu sądu, a w miejscu sprawiedliwości – nieprawość.

Księga Kaznodziei 3:17

I powiedziałem w sercu: Bóg osądzi zarówno sprawiedliwego, jak i niegodziwego, gdyż tam będzie czas na osądzenie każdego zamiaru i uczynku.

Księga Kaznodziei 3:18

Powiedziałem w sercu o sprawie synów ludzkich: Oby Bóg im pokazał, aby wiedzieli, że są tylko zwierzętami.

Księga Kaznodziei 3:19

 Bo jednakowy jest  los synów ludzkich i los zwierząt. Jak umiera ten,  tak umiera  i tamto. Wszyscy mają jednakowe tchnienie, a nie ma człowiek przewagi nad zwierzęciem,  gdyż wszystko  jest marnością.

Księga Kaznodziei 3:20

Wszystko to idzie do jednego miejsca; wszystko jest z prochu i wszystko w proch się obraca.

Księga Kaznodziei 3:21

A któż wie, że duch synów ludzkich idzie w górę, a duch zwierzęcia zstępuje do ziemi?

Księga Kaznodziei 3:22

Dlatego zobaczyłem, że nie ma nic lepszego nad to, żeby człowiek się radował ze swoich dzieł, gdyż to jest jego dział. Któż bowiem doprowadzi go do tego, aby poznał to, co ma być po nim?