Ewangelia Jana 2: porównanie przekładów

Jana 2: porównanie przekładów – tekst

Ew. Jana 2:1

P. Sz. Budnego A Dnia trzeciego swadźba była w Kanie Galileyskiej. I była tam matka Jezusowa.
NT Rakowski A dnia trzeciego wesele było w Kanie Galileyskiey; i była matka Jezusowa tam.
Uwsp. B. Gdańska A trzeciego dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam matka Jezusa.
B. Jakuba Wujka A dnia trzeciego były gody małżeńskie w Kanie Galilejskiej: a była tam matka Jezusowa.

Ew. Jana 2:2

P. Sz. Budnego Wezwan lepak 1 był i Jezus i uczniowie jego na swadźbę.
NT Rakowski A wezwany był i Jezus i uczniowie jego na ono wesele.
Uwsp. B. Gdańska Zaproszono na to wesele także Jezusa i jego uczniów.
B. Jakuba Wujka Wezwan też był i Jezus, i uczniowie jego na gody.

Ew. Jana 2:3

P. Sz. Budnego A gdy nie zstawało wina, mówi matka Jezusowa k niemu: Wina niemają.
NT Rakowski A gdy nie sstało wina, mówi matka Jezusowa do niego: Wina nie mają.
Uwsp. B. Gdańska A gdy zabrakło wina, matka Jezusa powiedziała do niego: Nie mają wina.
B. Jakuba Wujka A gdy nie stawało wina, rzekła matka Jezusowa do niego: Wina nie mają.

Ew. Jana 2:4

P. Sz. Budnego Mówi jej Jezus: Co mnie i tobie niewiasto (do tego?) Jeszcze nieprzyszła godzina moja.
NT Rakowski Mówi jej Jezus: Co ty masz do mnie niewiasto? jeszcze nie przyszła godzina moja.
Uwsp. B. Gdańska Jezus jej odpowiedział: Co ja mam z tobą, kobieto? Jeszcze nie nadeszła moja godzina.
B. Jakuba Wujka I rzekł jej Jezus: Co mnie i tobie niewiasto? jeszcze nie przyszła godzina moja.

Ew. Jana 2:5

P. Sz. Budnego Mówi matka jego sługom: coby rzekł wam uczyńcie.
NT Rakowski Mówi matka jego sługam: Cokolwiekby mówił wam, uczyńcie;
Uwsp. B. Gdańska Jego matka powiedziała do sług: Zróbcie wszystko, co wam powie.
B. Jakuba Wujka Rzekła matka jego sługom: Cokolwiek wam rzecze, czyńcie.

Ew. Jana 2:6

P. Sz. Budnego A były tam stągwie kamienne sześć stojące, wedle oczyściania Judskiego, biorąc po dwie albo po trzy baryły.
NT Rakowski A było tam wodnego naczynia kamiennego sześć, postawionego według oczyściania
Żydowskiego, biorąc każde w się wiadra dwie, abo trzy.
Uwsp. B. Gdańska A było tam sześć stągwi kamiennych, postawionych według żydowskiego zwyczaju oczyszczenia, mieszczących każda dwa albo trzy wiadra.
B. Jakuba Wujka I było tam sześć stągiew kamiennych, według oczyścienia Żydowskiego postanowionych, biorących w się każda dwie abo trzy wiadra.

Ew. Jana 2:7

P. Sz. Budnego Mówi jim Jezus: Nalejcie stągwie wody. I nalali je aż do wierzchu.
NT Rakowski Mówi im Jezus: Napełnicie one wodne naczynia wodą. I napełnili je aż do wierzchu.
Uwsp. B. Gdańska Jezus im powiedział: Napełnijcie te stągwie wodą. I napełnili je aż po brzegi.
B. Jakuba Wujka Rzekł im Jezus: Napełnicie stągwie wodą. I napeł­nili je aż do wierzchu.

Ew. Jana 2:8

P. Sz. Budnego I mówi im: Czerpajcie teraz a nieście Architryklinowi 2. I nieśli.
NT Rakowski I mówi im: Czerpajcież teraz i donieście przedniejszemu Sprawcy. I nieśli.
Uwsp. B. Gdańska Wtedy powiedział do nich: Zaczerpnijcie teraz i zanieście przełożonemu wesela. I zanieśli.
B. Jakuba Wujka I rzekł im Jezus: Czerpajcież teraz, a donieście prze­łożonemu wesela. I donieśli.

Ew. Jana 2:9

P. Sz. Budnego A skoro skosztował Architryklin wody winem uczynionej, a niewiedział skąd jest, lecz
słudzy wiedzieli co czerpali wodę, zowie nowożenie Architryklin.
NT Rakowski A gdy skosztował przedniejszy Sprawca wody onej, która się winem sstała, a niewiedział,
skądby było; lecz słudzy wiedzieli którzy czerpali wodę, woła Oblubieńca on przedniejszy
Sprawca,
Uwsp. B. Gdańska A gdy przełożony wesela skosztował wody, która stała się winem (a nie wiedział, skąd pochodziło, lecz słudzy, którzy zaczerpnęli wody, wiedzieli), zawołał oblubieńca.
B. Jakuba Wujka A gdy skosztował przełożony wesela wody, która się stała winem, a nie wiedział zkądby było, lecz słudzy wie­dzieli, którzy wodę czerpali: wezwał oblubieńca przełożo­ny wesela.

Ew. Jana 2:10

P. Sz. Budnego I mówi mu: Każdy człowiek naprzód dobre wino stawia, a gdy się popiją, tedy podlejsze, ty zachowałeś dobre wino aż dotąd.
NT Rakowski I mówi mu: Każdy człowiek pierwej dobre wino stawia, a gdy sobie podpiją, tedy podlejsze;
tyś zachował dobre wino aż do tąd.
Uwsp. B. Gdańska I powiedział do niego: Każdy człowiek najpierw podaje dobre wino, a gdy sobie podpiją, wtedy gorsze.
A ty dobre wino zachowałeś aż do tej pory.
B. Jakuba Wujka I rzekł mu: Wszelki człowiek pierwej kładzie wino dobre: a gdy się napiją, tedy podlejsze. A tyś dobre wino zachował aż do tego czasu.

Ew. Jana 2:11

P. Sz. Budnego Ten początek znamion uczynił Jezus w Kanie Galileyskiej, i objawił sławę swą, i uwierzyli weń uczniowie jego.
NT Rakowski Ten uczynił początek znamion Jezus w Kanie Galileyskiey, i objawił chwałę swą; i uwierzyli
weń uczniowie jego.
Uwsp. B. Gdańska Taki początek cudów uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej i objawił swoją chwałę, i uwierzyli w niego jego uczniowie.
B. Jakuba Wujka Ten początek cudów uczynił Jezus w Kanie Galilej­skiej: i okazał chwałę swą, i uwierzyli weń uczniowie jego.

Ew. Jana 2:12

P. Sz. Budnego Potym zstąpił do Kapernauma, sam i matka jego, i bracia jego, i uczniowie jego, i tam mieszkali kilka dni.
NT Rakowski Potym zstąpił do Kapernaum, on i matka jego, i bracia jego, i uczniowie jego; i tam zetrwali
nie wiele dni.
Uwsp. B. Gdańska Potem on, jego matka, jego bracia i jego uczniowie poszli do Kafarnaum i mieszkali tam kilka dni.
B. Jakuba Wujka Potem zstąpił do Kapharnaum, on i matka jego, i bracia jego, i uczniowie jego: a zmieszkali tam nie wiele dni.

Ew. Jana 2:13

P. Sz. Budnego A blisko była Pascha Judska, i wstąpił do Jerozolimy Jezus.
NT Rakowski A blisko była Pascha żydowska. I wstąpił do Jerozolimy Jezus.
Uwsp. B. Gdańska A ponieważ zbliżała się Pascha żydowska, Jezus poszedł do Jerozolimy.
B. Jakuba Wujka A była blizko Pascha Żydowska, i wstąpił Jezus do Jeruzalem:

Ew. Jana 2:14

P. Sz. Budnego I nalazł w świątnicy przedające woły i owce i gołębie, i co pieniądze odmieniają siedzące.
NT Rakowski I nalazł w Kościele one, co przedawali woły i owce, i gołębie, i one co monetę odmieniali
siedzące.
Uwsp. B. Gdańska  I zastał w świątyni sprzedających woły, owce i gołębie oraz tych, którzy siedzieli i wymieniali pieniądze.
B. Jakuba Wujka I znalazł w kościele przedawające woły i owce i go­łębie, i bankierze siedzące.

Ew. Jana 2:15

P. Sz. Budnego A uczyniwszy bicz z powrozów, wszytki wygnał z świątnice, i owce i woły, a przekupnikom rozsypał pieniądze, i stoły sprzewracał.
NT Rakowski I uczyniwszy bicz z powrozów, wszytki wyrzucił z Kościoła i owce i woły: a onych co
pieniądzmi handlowali rozsypał monetę, i stoły poprzewracał;
Uwsp. B. Gdańska A zrobiwszy bicz z powrozków, wypędził wszystkich ze świątyni, także owce i woły, rozsypał pieniądze wymieniających i poprzewracał stoły.
B. Jakuba Wujka A uczyniwszy jakoby bicz z powrózków, wyrzucił wszystkie z kościoła, owce też i woły: a bankierzów pienią­dze rozsypał, i stoły poprzewracał.

Ew. Jana 2:16

P. Sz. Budnego A przedającym gołębie rzekł: Weźmicie to ztąd. A nieczyńcie domu ojca mego, domem kupiectwa.
NT Rakowski A onym co gołębie przedawali rzekł: Znieście te rzeczy ztąd; nie czyńcie domu Ojca mego,
domem kupiectwa.
Uwsp. B. Gdańska  A do sprzedających gołębie powiedział: Wynieście to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca domu kupieckiego.
B. Jakuba Wujka A tym co gołębie przedawali rzekł: Wynieście to ztąd, a nie czyńcie domu Ojca mego domem kupiectwa.

Ew. Jana 2:17

P. Sz. Budnego Wspomnieli lepak uczniowie jego że napisano: Żałość domu twego zjadła mi
NT Rakowski I wspomnieli sobie uczniowie jego iż napisano jest: Gorliwość domu twego zżarła mię.
Uwsp. B. Gdańska I przypomnieli sobie jego uczniowie, że jest napisane: Gorliwość o twój dom zżarła mnie.
B. Jakuba Wujka I wspomnieli uczniowie jego, iż jest napisano: Zarzliwość domu twego zjadła mię.

Ew. Jana 2:18

P. Sz. Budnego Odpowiedzieli przeto Judowie, i rzekli mu: Co (za) znak ukazujesz nam, że to czynisz?
NT Rakowski Odpowiedzieli tedy Żydowie, i rzekli mu: Co za znamię okazujesz nam, iż te rzeczy czynisz?
Uwsp. B. Gdańska Wtedy Żydzi zapytali: Jaki nam znak pokażesz, skoro to czynisz?
B. Jakuba Wujka Żydowie tedy odpowiedzieli, i rzekli mu: Cóż za znak okazujesz nam, iż to czynisz?

Ew. Jana 2:19

P. Sz. Budnego Odpowiedział Jesus i rzekł im: Rozwalcie kościoł ten, a we trzech dnioch wzwiodę ji.
NT Rakowski Odpowiedział Jezus i rzekł im: Rozwalcie Kościół ten, a we trzech dnioch wystawię go;
Uwsp. B. Gdańska Odpowiedział im Jezus: Zburzcie tę świątynię, a w trzy dni ją wzniosę.
B. Jakuba Wujka Odpowiedział Jezus, i rzekł im: Rozwalcie ten ko­ściół, a we trzech dniach wystawię ji.

Ew. Jana 2:20

P. Sz. Budnego Rzekli przeto Judowie: Czterdzieści i sześć lat budowan kościoł ten, a ty we trzech dnioch wzwiedziesz ji?
NT Rakowski Rzekli tedy Żydowie: Czterdzieści i sześć lat budowano Kościół ten, a ty we trzech dnioch
wystawisz go?
Uwsp. B. Gdańska Wtedy Żydzi powiedzieli: Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a ty ją w trzy dni wzniesiesz?
B. Jakuba Wujka Rzekli tedy Żydowie: Czterdzieści i sześć lat bu­dowano ten kościół, a ty go we trzech dniach wystawiasz?

Ew. Jana 2:21

P. Sz. Budnego Lecz on mówił o kościele ciała swego.
NT Rakowski A on mówił o Kościele ciała swego.
Uwsp. B. Gdańska Gdy więc zmartwychwstał, jego uczniowie przypomnieli sobie, że im to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wypowiedział Jezus.
B. Jakuba Wujka Lecz on mówił o kościele ciała swojego.

Ew. Jana 2:22

P. Sz. Budnego Gdy przeto wstał zmartwych, wspomnieli uczniowie jego, iż to mówił im, i uwierzyli pismu i mowie którą rzekł Jezus.
NT Rakowski Gdy tedy wzbudzony był z martwych, wspomnieli uczniowie jego, iż im to powiedział;
i uwierzyli Pismu i mowie, którą wyrzekł Jezus.
Uwsp. B. Gdańska Gdy więc zmartwychwstał, jego uczniowie przypomnieli sobie, że im to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wypowiedział Jezus.
B. Jakuba Wujka Gdy tedy zmartwychwstał, wspomnieli uczniowie jego, iż to mówił: i uwierzyli pismu, i mowie; którą wy­rzekł Jezus.

Ew. Jana 2:23

P. Sz. Budnego Gdy lepak był w Jerozolimie w Paschę w święto, mnodzy uwierzyli w imię jego. Bacząc jego znamiona które czynił.
NT Rakowski A gdy był w Jerozolimiech w Paschę w święto, wiele ich uwierzyło w imię jego, przypatrując
się jego znamieniom które czynił.
Uwsp. B. Gdańska A gdy był w Jerozolimie podczas Paschy w święto, wielu uwierzyło w jego imię, widząc cuda, które czynił.
B. Jakuba Wujka A gdy był w Jeruzalem w Paschę w dzień święty, wiele ich uwierzyło w imię jego, widząc jego cuda, które czynił.

Ew. Jana 2:24

P. Sz. Budnego Lecz sam Jezus niewierzył samego siebie im, gdyż on znał wszytki.
NT Rakowski Lecz sam Jezus nie zwierzał się im, przeto iż on znał wszytkie;
Uwsp. B. Gdańska Ale Jezus nie powierzał im samego siebie, bo on znał wszystkich;
B. Jakuba Wujka Lecz sam Jezus nie zwierzał samego siebie im, dla tego, iż on znał wszystkie.

Ew. Jana 2:25

P. Sz. Budnego A niepotrzebował, aby kto świadczył (mu) o człowieku. Bo sam znał co było w człowieku.
NT Rakowski A iż potrzeby nie miał, aby mu kto świadczył o człowieku; sam bowiem wiedział co było
w człowieku
Uwsp. B. Gdańska I nie potrzebował, aby mu ktoś dawał świadectwo o człowieku. On bowiem wiedział, co było w człowieku.
B. Jakuba Wujka A iż nie trzeba mu było, aby kto dał świadectwo o człowieku: abowiem wiedział co było w człowieku.

Ewangelia Jana: porównanie przekładów – spis treści

Jana 1 Jana 2 Jana 3 Jana 4 Jana 5 Jana 6 Jana 7
Jana 8 Jana 9 Jana 10 Jana 11 Jana 12 Jana 13 Jana 14
Jana 15 Jana 16 Jana 17 Jana 18 Jana 19 Jana 20 Jana 21
Jana 22 Jana 23 Jana 24 Jana 25 Jana 26 Jana 27 Jana 28
Jana 29
Ewangelia Jana 2: porównanie przekładów

Ewangelia Jana 2: porównanie przekładów

Przypisy
  • transkrypcja Przekładu Szymona Budnego i Nowego Testamentu Rakowskiego: chomikuj.pl/marekkow144 (opublikowane za zgodą autora)
  • Przekład Szymona Budnego z 1974 r.; Nowy Testament Rakowski z 1606 r.; Biblia Wujka z 1923 r.; UBG z 2017 r.
  1. lepak – (1) zaś, natomiast, jednak; (2) a, i, więc, ponadto, poza tym; (3) ‘przypadkiem’, może, prawdopodobnie, nawet, raczej; (4) znowu, potem (Sjp.pwn.pl)
  2. Architryklin – starszy na weselu, albo na uczcie
Tagi