Który został ustanowiony Synem Bożym w mocy według Ducha uświęcenia, przez powstanie z martwych, o Jezusie Chrystusie, naszym Panu

List do Rzymian 1:4 / Przekład Toruński Nowego Przymierza

τοῦ ὁρισθέντος Υἱοῦ Θεοῦ ἐν δυνάμει κατὰ πνεῦμα ἁγιωσύνης ἐξ ἀναστάσεως νεκρῶν, Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν

List do Rzymian 1:4 / Novum Testamentum Graece 1904

אשר הוכן לבן האלהים בגבורה לפי רוח הקדשה בתחיתו מבין המתים הוא ישוע המשיח אדנינו׃

List do Rzymian 1:4 / Orthodox Jewish Hebrew Bible

List do Rzymian 1:4 [komentarze]

,,Powstanie z martwych…”

Jezus Chrystus powstał z martwych za sprawą działania Boga – patrz: 1 Tesaloniczan 1:10; 1 Koryntian 6:14; 1 Koryntian 15:15; 2 Koryntian 4:14; Galacjan 1:1; Rzymian 4:24; Rzymian 10:9; Dzieje Apostolskie 2:24 (i dalej); 1 Piotra 1:21. Bóg w ten sposób objawia swoją moc – patrz: 2 Koryntian 13:4; Rzymian 6:4; Filipian 3:10; Kolosan 2:12; Efezjan 1:19; Hebrajczyków 7:16, 1 Piotra 3:18komen. Jego moc objawia się poprzez działanie Ducha Świętego (patrz: Rzymian 8:11). Tym samym Bóg wywyższa Jezusa – patrz: Filipian 2:9-11,  Dzieje 2:36 (i dalej) czy  Rzymian 14:9. Katolicka Biblia Jerozolimska podaje:

Otrzymuje On nowy tytuł — mesjański — a mianowicie wieczne imię „Syn Boży” (Dzieje 13:33; Hebrajczyków 1:1-5; Hebrajczyków 5:5).

Nadzieja powstania z martwych została przekazana przez proroków: porównaj – Psalm 16:10, Dzieje 2:31, Izajasza 53:11-12).

,,Ustanowiony Synem Bożym…”

W Starym Testamencie tytuł Syn Boży stanowił określenie dla wyczekiwanego potomka z rodu Dawida. (2 Samuela 7:14; Psalm 2:7; Psalm 89:27).

,,Syn Boży”

Określenie ,,Syn Boży” nie było rozumiane w kontekście późniejszych sporów o wspólną substancję Ojca i Syna. Biblia Jerozolimska podaje:

W świecie starożytnym zwrot „Syn Boży” mógł być różnie rozumiany, poganom mieszkającym w Rzymie Jezus mógł jawić się jako rywal cezara.

Jezus jawi się jako rywal, bo to on jest Pomazany przez Boga (Mesjasz = Pomazany), a świadkiem jego są Niebo (,,w mocy według Ducha uświęcenia”) i Ziemia (potomek z linii Dawida -> Rzymian 1:3). Motyw dwóch świadków – porównaj: Powtórzonego Prawa 30:18).

Szczególnie te słowa wybrzmiewały w kontekście czytelników Listu – w spoganizowanym Rzymie kult cesarza był wszechobecny i wyniesienie Jezusa do roli Syna Bożego nie mogło być zaakceptowane. Słowa Pawła nie mogą być przypadkiem: doskonale zdawał sobie sprawę, jak jego słowa mogą zostać odebrane, ale chrześcijanie mieli stronić od bałwochwalczych kultów deifikujących władców.

Zmartwychwstanie było również czytelnym znakiem dla wierzących w zapowiedzi proroków i pozwalało odróżnić im prawdziwego Mesjasza od licznych uzurpatorów, którzy próbowali uwieść tłumy.

,,W mocy”

Określenie prawdopodobnie opisuje Syna Bożego, a nie samo ustanowienie. Ważny jest kontekst: w Rzymian 1:3 czytamy, że ,,narodził z nasienia Dawidowego według ciała. To w momencie zmartwychwstania został obdarzony pełnią mocy, która uprawmocnia otrzymaną władzę. Te tłumaczenia rzucają więcej światła:

 Synem Boga potężnym w swojej mocy (Biblia Ewangeliczna)
pełnym mocy Synem Bożym (Biblia Paulistów, Biblia Tysiąclecia, Słowo Życia)
posiada potęgę Syna Bożego (Biblia Poznańska)

,,Duch uświęcenia”

Jak czytamy w komentarzu Biblii Jerozolimskiej, to tradycyjna nazwa używana dla Ducha Świętego, a jedna z modlitw synagogalnych opisuje zmartwychwstanie umarłych jako najwyższy wyraz mocy Boga. Wyrażenie ,,Duch uświęcenia” nie występuje w żadnym innym miejscu Starego Testamentu.

,,Uświęcenia”

Greckie słowo przetłumaczone jako uświęcenie – ἁγιωσύνη (hagiosune) występuję czterokrotnie w Septuagincie, za każdym razem odnosząc się do atrybutów Boga. Zobacz Psalm 95:6; Psalm 96:6; Psalm 145:5

,,Naszym Panu”

Jezus zostaje ustanowiony naszym Panem (królem) i jednocześnie arcykapłanem, stanowiąc dla nas jedyną drogę do Boga (porównaj: Jana 12:6). W Hebrajczyków 9:13-14 czytamy:

 Jeśli bowiem krew wołów i kozłów oraz popiół z jałówki, którymi skrapia się nieczystych, uświęca aż do oczyszczenia ciała. To o ileż bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego ofiarował Bogu samego siebie bez skazy, oczyści wasze sumienie z martwych uczynków, by służyć Bogu żywemu?

To my mamy pójść tą samą drogą w kwestii zmartwychwstania – jak nasz Pan (Rzymian 8:11):

A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha

Jednocześnie, jak wykazaliśmy powyżej, wyrażenie ,,naszym Panu” mogło mieć poważne konsekwencje dla skromnego ugrupowania w obliczu wszechwładzy Cesarza, który wszelkimi środkami zmuszał poddanych do brania udziału w uroczystościach (para)religijnych na swoją cześć czy też licznego panteonu bóstw.

źródło: Biblia Jerozolimska / Revised English Version / The Jewish Annotated New Testament