Spis treści
Autor m.in. Komentarza nt. Księgi Daniela, gdzie interpretuje proroctwa z Księgi Daniela w kontekście współczesnych mu prześladowań z rąk Rzymian. Jednocześnie opisy pozwalają uzyskać wgląd w chrześcijaństwo III wieku.
Wykorzystywał Daniela 2 i Daniela 7 oraz proroctwo z Mateusza 24 i Mateusza 25 do udowadniania autentyczności Biblii.
Czy to się nie dzieje? Czy nie wypełniły się rzeczy, które zapowiedziałeś? Czy ich kraj, Juda, nie jest spustoszony –
pisał w swojej pracy (200 r.), odnosząc się do wydarzeń takich jak zniszczenie świątyni i wygnanie Żydów w kontekście proroctw Chrystusa.
Na podstawie proroctw biblijnych na długo przed zaistnieniem faktu przewidział rozpad Cesarstwa Rzymskiego (na elementy gliniane i żelazne z proroctwa Daniela 2) w 476 r. Tak opisywał posąg z Ks. Daniela 2:
W tamtych czasach Babilończycy panowali nad wszystkimi – to złota głowa posągu. Następnie po nich Persowie dzierżyli władzę przez 345 lat i to ich reprezentowało srebro. Potem Grecy sprawowali władzę, poczynając od Aleksandra Macedońskiego, przez 300 lat – to oni byli miedzią. Po nich przyszli Rzymianie, którzy stanowili żelazne nogi posągu. Bowiem byli mocni jak żelazo. Potem palce z gliny i żelaza, które miały oznaczać demokracje, a te miały potem powstać – podzielone między dziesięć palców u stóp posągu, których żelazo wymieszane było z gliną.
O zmartwychwstaniu
W jego myśleniu (II w.) daje się dostrzegać pewne elementy, których brak w Nowym Testamencie – przebywanie wszystkich dusz w Hadesie (ale nie w niebie). Jednak wierzył w powszechne zmartwychwstanie, co było podważane już w czasie spisywania listów NT (2 Tymoteusza 2:18)
Myślę, że powiedziałem wystarczająco dużo na temat Hadesu, w którym wszystkie dusz są przetrzymywane do czasu, który Bóg wyznaczył. A wtedy dokona zmartwychwstania wszystkich – nie przez przeniesienie dusz do innych ciał – ale przez podniesienie samych ciał. 1
– pisał.