Albert Merz – obdżektor, stracony za odmowę służby wojskowej w nazistowskich Niemczech

Albert Merz (zamordowany 3 kwietnia 1941 r.) – to niemiecki chrystadelfianin, który został zamordowany w egzekucji za odmowę noszenia broni podczas II wojny światowej.

Albert Merz wywodził się z rodziny Merz z południowych Niemiec, która należała do ugrupowania zwanego wtedy Urchristen („Pierwotni Chrześcijanie”), co było niemiecką nazwą chrystadelfian w Niemczech. Korzenie Urchristen w Niemczech są związane częściowo z wysiłkami kupca ze Stuttgartu, Alberta Maiera, który przed I Wojną Światową podróżował do USA i zapoznał się z wierzeniami chrystadelfian podczas pobytu w Ameryce. Następnie Maier wstąpił do tamtejszej eklezji chrystadelfian, by potem powrócić do Niemiec (rejon Stuttgartu), zanim zaczęły się działania wojenne. Jego wysiłki, mające na celu zapoznanie innych z nauczaniem chrystadelfian, odegrały kluczową rolę w ustanowieniu eklezji chrystadelfian w południowych Niemczech.

Po tym, jak naziści doszli do władzy w 1933 r., eklezja chrystadelfian, zwana wtedy Urchristen, skupiała szczególną uwagę ze względu na swoje prożydowskie poglądy oraz wiarę, że Bóg przywróci Żydom ich narodową ojczyznę w ziemi Izraela.

Pierwszym członkiem rodziny Merz, który został osadzony w więzieniu, był August Merz; w 1938 r. został on skazany na pobyt w obozie koncentracyjnym dla więźniów religijnych i politycznych, gdzie przeżył sześć lat, aż do wyzwolenia obozu w 1945 r. Następny był Rudolf Merz, który został zesłany do szpitala dla osób chorych psychicznie za swoje pacyfistyczne poglądy. On również przeżył. Chociaż wszyscy trzej bracia byli obdżektorami ze względu na sumieniu, tylko Albert otrzymał wyrok śmierci. Różne losy trzech braci pokazują, jak zmieniało się podejście nazistów do obdżektorów w czasie II wojny światowej.

Albert Merz został powołany do służby wojskowej na początku 1941 r., ale od razu odmówił ze względu n kwestię sumienia, podobnie jak uczynili to jego bracia wcześniej. Został zesłany do więzienia Brandenburg Görden, gdzie został stracony 3 kwietnia 1941 roku.

Napisał pożegnalny list do rodziców oraz rodzeństwa, zawierający wiersz:

„To, czym jesteś, nie składa się wyłącznie
z kwiatu, który jest jasny;
ale także liścia, który jest skromny i
ma znaczenie dla korony”

[“Was du bist, das sei auch ganz, nicht allein die Blüt‘, die lichte, sondern auch das Blatt, das schlichte, hat Bedeutung für den Kranz.”]

Jego odwołanie do „korony” (niemiecki wyraz Kranz, wieniec laurowy) stanowi aluzję do wiary chrystadelfian w zmartwychwstanie zmarłych oraz 2 Tymoteusza 4:8.

Teraz czeka na mnie wieniec sprawiedliwości, który w tym Dniu da mi Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie — da go wszystkim, którzy z utęsknieniem oczekują Jego przyjścia. [Biblia Ewangeliczna]