Spis treści
Poniższy artykuł zawiera różne aspekty wersetu Jana 20:28
„Pan mój i Bóg mój” vs Jana 14:1
Jana 20:28 i „Pan mój i Bóg mój”. Kogo Tomasz miał na myśli
Ewangelista w 14. rozdziale odnotowuje słowa Chrystusa, który mówi: „Niech się nie trwoży wasze serce. Wierzycie w Boga, wierzcie i we mnie”. Przedmiotem wiary ma być więc Bóg oraz Jezus. Podobne słowa znajdujemy w Ks. Wyjścia 14:31:
Wyjścia 14:31: Izrael ujrzał wielką moc, jaką okazał Pan na Egipcjanach, a lud bał się Pana i uwierzyli w JWHW i w sługę jego Mojżesza
Jana 14:1: Niechaj się nie trwoży serce wasze; wierzcie w Boga i we mnie wierzcie !
Zauważamy wyraźne rozróżnienie między Bogiem a posłanym przez Niego Mojżeszem. Podobne rozróżnienie dostrzegamy między Bogiem a Chrystusem. Tymczasem kiedy zderzymy werset Jana 14:1 z Jana 20:28-29, który to fragment uchodzi za jeden z najpoważniejszych dowodów na bóstwo Chrystusa, możemy zauważyć wiele związków.
Jana 14:1
(1) Niech się nie trwoży wasze serce. Wierzycie w Boga , wierzcie i we mnie .
Jana 20:28-29
(28) Wtedy Tomasz mu odpowiedział: Mój Pan i mój Bóg !
(29) Jezus mu powiedział: Tomaszu, uwierzyłeś , ponieważ mnie ujrzałeś. Błogosławieni, którzy nie widzieli , a uwierzyli .
Odczytanie Jana 20:28 przy ignorowaniu faktu, że Tomasz dostrzega w zmartwychwstaniu działanie Ojca, kosztem promocji doktryny trynitaryzmu, to zaprzeczenie słowom Jezusa. Na 30 fragmentów NT mówiących o zmartwychwstaniu Jezusa, kiedy podawane jest, kto tego dokona(ł), 28 z nich jasno stwierdza, że uczyni(ł) to Bóg. W innych miejscach używana jest strona bierna wskazująca na innego wykonawcę czynności niż sam Chrystus, np. w rozdziale dalej:
ukazał się Jezus uczniom [jako] wzbudzony z martwych (Jana 21:14) – dosłownie: zostawszy podniesionym z martwych
Możemy więc założyć, że widząc zmartwychwstałego Jezusa, którego wzbudził Bóg, Tomasz dostrzega swojego Pana – Mesjasza oraz oczami wiary Boga, który dał moc Chrystusowi czynienia wszystkiego, a w krytycznym momencie jego życia wyrywa go z paszczy Szeolu.
„Pan mój i Bóg mój” vs Jana 20:17
W Jana 14:1 Jezus wyraźnie mówi o dwóch osobach, podobnie w rozdziale 20., tym samym, co omawiany:
Jana 20:17: Jezus do niej powiedział: Nie dotykaj mnie, bo jeszcze nie wstąpiłem do mego Ojca. Ale idź do moich braci i powiedz im: Wstępuję do mego Ojca i waszego Ojca, i do mego Boga, i waszego Boga.
Chrystus czyni wyraźne rozróżnienie między sobą a Bogiem, którego nazywa swoim Bogiem. Czy werset 28 tego samego wersetu stanowiłby czytelne zaprzeczenie tak jasnej deklaracji? Niebezpieczeństwo promocji doktryny trynitaryzmu polega na tym, że uznając Jezusa za swojego Boga, osoba jednocześnie ma innego Boga niż sam Jezus i jego uczniowie.
„Pan mój i Bóg mój” vs Jana 14
Zwróćmy też uwagę na kontekst słów z Jana 14:1, do których nawiązujemy. Wspomniane widzenie Boga oczami wiary może wydawać się enigmatyczne (choć wcale takie nie są! – por 1 Koryntian 2:14), zajrzyjmy jednak do kontekstu rozdziału 14.
W wersecie 5. Tomasz pyta:
Panie, nie wiemy, dokąd idziesz, jakże więc możemy znać drogę ? (Jana 14:5)
W kolejnym wersecie otrzymuje odpowiedź:
Ja jestem drogą , prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca jak tylko przeze mnie. (Jana 14:6)
Na pytanie o poznanie Ojca, Jezus nie odpowiada, że nim jest, ale stanowi drogę do Niego. Pytany przez Filipa dodaje:
Kto mnie widzi, widzi i Ojca (Jana 14:9)
Innymi słowy, stwierdza, że działanie Boga, a także Jego charakter znajdują swój wyraz w osobie Chrystusa, będącego ucieleśnieniem wszystkiego, co chce powiedzieć ludziom Bóg. W wersecie Jana 20:28 ta myśl znajduje wypełnienie. Tomasz otrzymuje odpowiedź na swoje pytanie: poznaje drogę do Ojca – Boga – jest nim Chrystus, którym jest Jezus z Nazaretu. autor Ewangelii Jana w kolejnych wersetach tego rozdziału podkreśla to z całą stanowczością:
Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc mieli życie w imię Jego. (Jana 20:31)
„Pan mój i Bóg mój” w Jana 20:28: podsumowanie
Werset 28. nie powinien być przyczynkiem do udowadniania boskości Jezusa, ale wykazanie jego mesjaństwa, co dla współczesnych mu stanowiło kamień obrazy i w ostateczności doprowadziło do skazania go na śmierć. Natomiast tematem nie była próba udowodnienia, czy Jezus z Nazaretu jest Bogiem Izraela. Sam zgadzał się z wiarą swoich oponentów:
Zdanie przeciwników Jezusa: Odrzekł Jezus: Jeżeli Ja siebie chwalę, chwała moja niczym jest. Mnie uwielbia Ojciec mój, o którym mówicie, że jest Bogiem waszym (Jana 8:54)
Zdanie Jezusa: A to jest życie wieczne, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa (Jana 17:3)
