Rola Jana Zanurzyciela

James D. G. Dunn w swojej książce ,,Jesus remembered. Christianity in the making” (t. 1) prezentuje rolę Jana Zanurzyciela w opozycji do świątynnego systemu ofiarnicznego. Oto cytat z jego pracy:

Tora regulowała kwestię radzenia sobie z grzechami za pośrednictwem systemu ofiarniczego. Naturalnie jedynie Bóg mógł przebaczać grzechy, ale kapłan był niezbędnym pośrednikiem podczas składania ofiary. Ale Jan Zanurzyciel i jego nauki nie wskazują w najmniejszym stopniu, aby składanie ofiar lub akt skruchy były konieczne. W pewnym sensie zanurzeniezastępowało składanie ofiar w zamian za grzechy. To była cecha szczególna chrztu Jana: on nie odrzucał rytuału świątynnego z uwagi na to, że sama skrucha nie była wystarczająca, ale proponował swój własny rytuał, który stanowił alternatywę dla rytuału świątynnego. Być może powinniśmy nawet powiedzieć, że Jan Zanurzyciel podczas chrztu pełnił rolę kapana. Jak na to reagowały władze świątyni, nie wiadomo. Prawdopodobnie jednokrotne zanurzenie nie było postrzegane jako większe zagrożenie w stosunku do regularnego składania ofiar w świątyni. Jednakże Jan wpisywał się w tradycję proroków, którzy zapewniali skuteczny sposób na kontakt z Niebiosami – stanowąc realną alternatywę dla tego, co miało miejsce w świątyni w Jeruzalem. (s. 359-60)