Księga Liczb 11. „Płakaliście, mówiąc: Po co wyszliśmy z Egiptu?” (UBG)

Księga Liczb 11:1

 A   lud zaczął się skarżyć, co  się PANU nie podobało .
Gdy więc PAN to usłyszał, bardzo się rozgniewał.
I  ogień  PANA zapalił się przeciwko niemu i pochłonął  krańce  obozu.

Księga Liczb 11:2

Wtedy wołał lud na Mojżesza, a Mojżesz pomodlił się do PANA i ogień zgasł.

Księga Liczb 11:3

I nazwał to miejsce Tabera, bo ogień PANA zapalił się przeciwko nim.

Księga Liczb 11:4

A pospólstwo, które było wśród nich, ogarnęło pragnienie.
Synowie Izraela też płakali na nowo i mówili: Któż nas nakarmi mięsem?

Księga Liczb 11:5

Wspominamy ryby, które jedliśmy w Egipcie za darmo, ogórki, melony, pory, cebulę i czosnek.

Księga Liczb 11:6

A teraz nasza dusza wyschła, bo nic innego przed oczami nie mamy oprócz tej manny.

Księga Liczb 11:7

A manna była jak nasienie kolendry, a jej kolor jak kolor bdellium.

Księga Liczb 11:8

Ludzie wychodzili i zbierali ją, i mełli w żarnach albo tłukli w moździerzach, potem gotowali w kotłach i robili z niej placki.
Jej smak był jak smak świeżej oliwy.

Księga Liczb 11:9

Gdy bowiem nocą opadała rosa na obóz, spadała też na niego manna.

Księga Liczb 11:10

Wtedy Mojżesz usłyszał, że lud płacze w swoich rodzinach, każdy przy wejściu do swojego namiotu.
Wówczas mocno zapłonął gniew PANA, a i Mojżeszowi to się nie podobało.

Księga Liczb 11:11

I Mojżesz powiedział do PANA: Dlaczego tak źle się obchodzisz ze swoim sługą? Dlaczego nie znalazłem łaski w twoich oczach, że włożyłeś na mnie ciężar całego tego ludu?

Księga Liczb 11:12

Czy ja począłem cały ten lud? Czy ja go zrodziłem, że mówisz do mnie: Nieś go na swoim łonie jak opiekun nosi niemowlę do ziemi, którą przysiągłeś ich ojcom?

Psalm 112:  Jak  ojciec ma litość nad dziećmi, tak PAN ma litość  nad tymi , którzy się go boją

Księga Liczb 11:13

Skąd wezmę mięso, aby dać całemu temu ludowi? Płaczą bowiem przede mną i mówią: Daj nam mięsa, abyśmy mogli jeść.

Księga Liczb 11:14

Nie mogę sam znosić całego tego ludu, gdyż jest dla mnie zbyt ciężki.

Księga Liczb 11:15

A jeśli tak ze mną postępujesz, to raczej zabij mnie, proszę, jeśli znalazłem łaskę w twoich oczach, abym nie patrzył na swoją niedolę.

Księga Liczb 11:16

I PAN powiedział do Mojżesza: Zbierz mi siedemdziesięciu mężczyzn spośród starszych Izraela, o których wiesz, że są starszymi ludu oraz jego przełożonymi, przyprowadź ich do Namiotu Zgromadzenia i niech tam staną wraz z tobą.

Księga Liczb 11:17

A ja zstąpię i będę tam z tobą rozmawiał.
Potem wezmę z ducha, który jest na tobie, i złożę na nich.
Będą nosić razem z tobą brzemię ludu, abyś nie musiał go nosić ty sam.

Księga Liczb 11:18

A do ludu powiesz: Poświęćcie się na jutro, a będziecie jeść mięso.
Płakaliście bowiem, a to dotarło do uszu PANA: Któż nas nakarmi mięsem? Bo było nam lepiej w Egipcie! PAN da wam więc mięso i będziecie jeść.

Księga Liczb 11:19

Będziecie je jeść nie przez jeden dzień ani nie przez dwa dni, ani przez pięć, ani przez dziesięć dni, ani przez dwadzieścia dni;

Księga Liczb 11:20

Lecz przez cały miesiąc, aż wam wyjdzie przez nozdrza i zupełnie wam obrzydnie.
Wzgardziliście bowiem PANEM, który jest wśród was, i płakaliście przed nim, mówiąc: Po co wyszliśmy z Egiptu?

Księga Liczb 11:21

Mojżesz powiedział: Sześćset tysięcy pieszych liczy ten lud, pośród którego mieszkam, a ty powiedziałeś: Dam im mięsa i będą jeść przez cały miesiąc.

Księga Liczb 11:22

Czy można zabić tyle owiec i wołów, aby im wystarczyło? Czy można dla nich zebrać wszystkie ryby morskie, aby mieli dosyć?

Księga Liczb 11:23

PAN powiedział do Mojżesza: Czy ręka PANA jest zbyt krótka? Teraz zobaczysz, czy moje słowo się wypełni, czy też nie.

Księga Liczb 11:24

Mojżesz wyszedł więc i opowiedział ludowi słowa PANA.
Następnie zebrał siedemdziesięciu mężczyzn spośród starszych ludu i postawił ich wokół namiotu.

Księga Liczb 11:25

Wtedy PAN zstąpił w obłoku i przemówił do niego.
Potem wziął z ducha, który był na nim, i dał go siedemdziesięciu starszym.
A gdy spoczął na nich duch, prorokowali i nie przestali.

Księga Liczb 11:26

Lecz dwaj mężczyźni pozostali w obozie: jeden miał na imię Eldad, a drugi – Medad.
Na nich też spoczął duch, bo oni byli wśród spisanych, choć nie przybyli do namiotu.
Prorokowali jednak w obozie.

Księga Liczb 11:27

Wtedy młodzieniec przybiegł i powiedział do Mojżesza: Eldad i Medad prorokują w obozie.

Księga Liczb 11:28

A Jozue, syn Nuna, sługa Mojżesza i jeden z jego młodzieńców, powiedział: Mojżeszu, panie mój, zabroń im.

Księga Liczb 11:29

Mojżesz odpowiedział: Czy jesteś zazdrosny o mnie? Oby cały lud PANA zamienił się w proroków, aby PAN złożył na nim swego ducha!

Księga Liczb 11:29

Księga Liczb 11:30

Wtedy Mojżesz wrócił do obozu wraz ze starszymi Izraela.

Księga Liczb 11:31

I zerwał się wiatr od PANA, który porwał od morza przepiórki i zrzucił je na obóz, na jeden dzień drogi z jednej strony i na jeden dzień drogi z drugiej strony, wokół obozu, wysoko na dwa łokcie nad ziemią.

Księga Liczb 11:32

Lud stał przez cały dzień, przez całą noc i przez cały następny dzień i zbierał przepiórki.
Ten, kto zebrał najmniej, miał dziesięć chomerów.
I rozłożyli je sobie wokół obozu.

Księga Liczb 11:33

Lecz gdy mięso było między ich zębami, jeszcze nieprzeżute, gniew PANA zapłonął przeciw ludowi i uderzył go wielką plagą.

Księga Liczb 11:34

 I nazwano to miejsce Kibrot-Hattaawa, bo tam pochowano lud, który zapragnął mięsa.

Księga Liczb 11:35

A z Kibrot-Hattaawy lud wyruszył do Chaserot; i mieszkał w Chaserot.